W pierwszej połowie XIX wieku życie kulturalne w Nowym Jorku było bardzo ożywione, około 1840 roku cztery nowojorskie teatry wystawiają opery, wśród nich Astor Place Theatre ma aż 1,800 miejsc, inne teatry to, Niblo"s Garden, Castle Garden i Broadway Theatre. Bezpośrednia poprzedniczka Metropolitan Opera była zbudowana w 1854 roku Academy of Music, która mieściła się na 14 ulicy na terenie Union Square. Wystawiano w niej nie tylko opery, odbywały się tam również koncerty, galowe przyjęcia i bale. Pod koniec lat siedemdziesiątych grupa najnowszych milionerów, dla których brakowało miejsc w lożach , postanowiła wybudować własny gmach opery. W dniu 10 kwietnia 1880 roku, przedstawiciele przemysłu, bogatej finansjery oraz wielkich posiadaczy ziemskich, podpisali dokument założycielski projektu budowy Metropolitan Opera House. Główną rolę odgrywały rodziny: Morgana, Williama H. Vanderbilta, Roberta i Ogdena Goeletow, do których należały duże obszary wschodniego wybrzeża w Nowym Jorku oraz James Roosevelt. Jako sposób finansowania budowy przyjęto zakup prywatnych loż, w cenie 10,000 dolarów (później 15,000). Rozpisany konkurs na budowę wygrał architekt Josiah Cleavand Cady, projekt przewidywał widownię w kształcie rozciągniętej wzdłuż, lekko rozwartej podkowy z 600 fotelami na parterze, na piętrze trzy rzędy loż i dwa rzędy otwarte, łącznie 3045 miejsc. Po poszukiwaniach zakupiono teren między ulicami 39 i 40 w rejonie Broadway i Seventh Avenue na południe od Longacre Squares (Times Square) i tam wzniesiono gmach.
22 października 1883 roku Metropolitan Opera zostaje uroczyście otwarta operą "Faust" Charlesa Gounoda. Już teraz wszystkie utwory są wykonywane w językach orginału, nie wymagano od gwiazd międzynarodowego świata opery, które są tu angażowane, by swe włoskie, francuskie, niemieckie role wykonywały w języku angielskim. Pierwszy sezon przyniósł straty, udziałowcy mianowali dyrektorem artystycznym w miejsce Henry Abbeya, dyrygenta Leopolda Damroscha, który zmarł przed końcem sezonu, następcą został jego syn Walter Damrosch.
W sobotę rano 27 sierpnia 1892 roku wybuchł pożar, który został spowodowany nie dogaszonym papierosem w pracowni malarskiej. Pożar zauważono około 9 rano, wkrótce po rozpoczęciu, ale już cała scena była w płomieniach, zniszczeniu uległo audytorium. Pożar został ugaszony koło południa, szkody zostały wstępnie oszacowane na ponad 300,000 dolarów.
26 września ogłoszono, że Metropolitan Opera House Company Ltd nie jest w stanie pokryć kosztów odbudowy budynku.
Nowy nabywca Metropolitan Opera and Real Estate Company już od 14 kwietnia 1893 roku rozpoczyna prace remontowe.
Od 1940 roku notuje się nowego nabywcę, Metropolitan Opera Association Inc., które powstało w 1932 roku i od tego czasu bilety na przedstawienia zostały wprowadzone do sprzedaży publicznej, równoczesnie nastapił końcowy etap zmian, w działalność jako non-profit corporation.
Po triumfalnym galowym koncercie w starej MET, 16 kwietnia 1966 roku, w którym pod batutą Leopolda Stokowskiego wzięły udział stare i młode gwiazdy tu występujące, wysłużony gmach został zburzony. Pamiątkowe fragmenty, jak strzępy kurtyny, zostały sprzedane na licytacji.
Inauguracja nowej MET wyłącznie amerykańskim programem i zespołem stała się wielkim wydarzeniem towarzyskim; bardzo drogie bilety na to przedstawienie były rozprowadzane przez specjalny komitet. Zamówienie na napisanie opery inauguracyjnej otrzymał Amerykanin Samuel Barber, który wybrał starożytny temat dotyczący tragicznej miłości Antoniusza i Kleopatry, libretto napisał Franco Zeffirelli na podstawie sztuki Szekspira.
16 września 1966 roku nowa Metropolitan Opera w nowojorskim Lincoln Center została uroczyście otwarta prapremierą opery "Antoniusz i Kleopatra".
Początkowo zamierzano budynek umiejscowić w Central Park. Po długich pertraktacjach ostateczniejednak uzgodniono, że nowa opera zostanie wybudowana przy Colombus Circle. W tym czasie bowiem, jak wykazały analizy, zapotrzebowanie na bilety jest znacznie większe niż dotychczasowe możliwości i że w tym celu potrzebny byłby dużo większy budynek dla około 4000 widzów. Kiedy generalny menadżer, Rudolf Bing, odpowiedzialny za MET od 1950 roku, dowiedział się od projektantów, którymi byli architekt Wallace K. Harrison i akustyk Cyril Harris, że 4000 miejsc to górna granica dobrej akustyki, zmniejszył ilość miejsc do 3750.
Opera ma kształt pięciopiętrowej podkowy z rzędami loż po bokach w swych tradycyjnych kolorach złota, czerwieni i bieli.
Wybudowany kosztem 46 milionów dolarów, gmach ma 9 pięter z 30 metrowymi oknami.
Opracowanie :Irena Horba
