Lista dziesięciu najbardziej fascynujących - cudownych dzieci stanowi zbiór życiorysów zdumiewających i zachwycających zarazem. Historii znanych jest wiele dzieci obdarzonych nadzwyczajnym talentem, ale tylko kilkoro z nich uznano za cudowne. Popularna strona internetowa List Universe opublikowała nazwiska 10 znanych historii cudownych dzieci. Jest wśród nich Fryderyk Chopin. Zapoznanie się z pozostałymi dziewięcioma nazwiskami rzuca światło na małego Fryderyka – dlatego mój pierwotny zamiar przedstawienia samych nazwisk z krótkim komentarzem przerodził się w serię prezentującą bliżej każdą sylwetkę.
Autorom ListUniverse przyświeca nadrzędny cel propagowania nauki i wiedzy. Strona odwiedzana jest miesięcznie przez ok. 1,5 miliona internautów, w większości młodych ludzi,a na jej rankingi powołują się tak renomowane media, jak m.in. BBC Radio, BBC Television, World News International, czy New York Times.
Jean-François Champollion (23 grudnia 1790 - 4 marca 1832) – francuski lingwista, archeolog i egiptolog. Profesor Collège de France. Uznawany za twórcę nowoczesnej egiptologii. W roku 1822 odczytał pismo egipskie na podstawie inskrypcji na Kamieniu z Rosetty oraz analizy języka koptyjskiego, współczesnego języka wywodzącego się z języka dawnych Egipcjan. Był pierwszym dyrektorem działu egipskiego Muzeum Sztuki w Luwrze.
Jean – Francois Champollion urodził się na południu Francji, w miasteczku Figeac, jako siódme dziecko w rodzinie zamożnego księgarza.
Narodzinom towarzyszyły dramatyczne okoliczności: kilka tygodni przed porodem jego matka doznała ciężkiego udaru, leżała sparaliżowana i lekarze nie mieli nadziei na uratowanie dziecka. Zrozpaczony mąż zawiózł ja do uzdrowiciela-cudotwórcy Jacquou. Ten położył panią Champollion na łożu pokrytym ogrzanymi trawami, zaaplikował jej jakiś gorący wywar, po czym obwieścił mężowi, że poród przebiegnie pomyślnie, urodzi się chłopiec, a dziecko to dostąpi wielkiej sławy, która przetrwa wieki. Nikt nie przypuszczał wówczas, ze przepowiednia znachora spełni się.
Dziecko urodziło się zdrowe. Od najmłodszych lat życia wykazywało nadzwyczajną ciekawość i zdolność zapamiętywania najmniejszych szczegółów. Pierwszego “odczytania” dokonał na własny użytek już w wieku 4-5 lat. Matka często czytała mu Biblię – chłopiec zadziwiająco szybko zapamiętywał dokładnie całe fragmenty. Porównując tekst "ustny" z "pisanym" zdołał określić znaczenie każdej litery alfabetu i w ten sposób samodzielnie nauczył się czytać i pisać. Pierwsze lata edukacji przebiegały w domu. Z powodu skomplikowanej i trudnej sytuacji rodziny, Jean Francois nie chodzi do szkoły. Uczyły go starsze siostry oraz brat – Jacque. On też, widząc talent Jeana, będzie przez wiele lat wspierał finansowo jego późniejszą edukację i nawet prace badawcze. Gdy Jean miał zaledwie 11 lat, zetknął się z zabytkami kultury staroegipskiej. Zafascynowała go nie tylko historia Egiptu, ale przede wszystkim tajemnica hieroglifów – obrazkowego pisma Egipcjan. Powziął decyzję ich odczytania. W tym celu uczy się języków starożytnych – europejskich i wschodnich: starogreckiego, łaciny, starohebrajskiego, arabskiego, aramejskiego, ale przede wszystkim koptyjskego, którego znajomość doprowadza do mistrzostwa. Poszukując informacji o Egipcie w pracach pisarzy antycznych, kopiuje drobiazgowo każdą znaną mu inskrypcję hieroglificzną, analizując i porównując w ciągu wielu lat teksty egipskie - tak długo, póki jego wysiłki nie zostały wynagrodzone.
Będąc w liceum rozpoczyna prace nad monumentalną publikacją “L"Egypte sous les pharaons” (Egipt za faraonów), za którą po ukończeniu liceum, w wieku lat szesnastu, zostaje członkiem Akademii w Grenoble i dwa lata później, jako 18-latek, jej najmłodszym profesorem. Nie na długo: trudno jest uczyć rówieśników, poza tym – pragnienie dalszej nauki, nie pozwala mu zatrzymać się ani na chwilę.
Przenosi się do Paryża i tam kontynuuje naukę u de Sacy"ego i innych znanych orientalistów tego okresu. Interesuje się sanskrytem, dialektem awestyjskim i pahlawijskim. Fascynacja , ciekawość i upór w poszukiwaniu odpowiedzi na tysiące pytań spowodują, że stanie się twórcą i najwyższym autorytetem nowej dziedziny nauki: egiptologii.
W liście do starszego brata z 30 sierpnia 1808 r. Champollion pisze o swych “pierwszych krokach" w poznawaniu pisma egipskiego – jest już na drodze do wielkich odkryć. Nie wie jeszcze, że przysporzą mu one wielu wrogów, z którymi polemiki nadszarpną zdrowie, pochłoną wiele czasu i energii, będą przyczyną kłopotów do końca życia. Mimo słabego zdrowia, wiele lat spędzi w trudnych pustynnych warunkach, badając kolejne zabytki, pisząc kolejne prace. Podążając za głosem własnych przeczuć – odsłoni dla ludzkości wielki, nieznany bliżej rozdział jej historii. Wagę tych odkryć docenia dopiero następne pokolenia.
Barbara Bilszta
