Chicago Auto Show
McCormick Place, 2301 S. Martin Luther King Drive, Chicago, IL
Piątek, 11 lutego - niedziela, 20 lutego 2011
Wstęp: $11, $7 - dzieci poniżej 12 roku życia, seniorzy pow. 62 lat
W chicagowskim McCormick Place rozpoczyna się 103. edycja wystawy samochodowej Chicago Auto Show. Jest ona uznawana za największą I najstarszą wystawę tego typu. Organizatorem jest, jak zawsze, Chicago Automobile Trade Association, skupiające głównie dealerów samochodowych.
Chicago Auto Show 2011 to mający ogromne znaczenie, tak dla konsumentów jak i producentów przegląd bieżącej produkcji motoryzacji amerykańskiej i światowej. Koncerny przedstawiają tu też swoje modele premierowe i koncepcyjne, czyli samochody przyszłości. Na powierzchni wystawowej liczącej 1,3 mln. stóp kwadratowych można będzie w tym roku obejrzeć ponad 1000 samochodów osobowych, mini vanów, pick-up trucków, aut sportowych oraz pojazdów przyszłości.
Korzenie wystawy sięgają roku 1901. Właśnie wtedy w Chicago Tribune ukazało się małe, czarno-białe ogłoszenie zapraszające po raz pierwszy do obejrzenia produktów motoryzacyjnych. W małej hali sportowej Colisseum przy ulicy Wabash pojawiło się 65 wystawców. Część z nich prezentowała pojazdy, większość jednak próbowała sprzedać akcesoria do nich. Ocenia się, że pierwszy Auto Show odwiedziło wówczas od 2,000 do 6,000 osób, co jak na tamte czasy było sporym osiągnięciem organizatorów.
Przez lata wystawa zyskiwała na znaczeniu. W tej chwili jest jednym z najważniejszych spotkań producentów samochodów.
W dniach od 11 do 20 lutego po raz 103 producenci i sprzedawcy samochodów zaprezentują tegoroczną ofertę publiczności. Tym właśnie bowiem jest chicagowska wystawa – wielkim salonem motoryzacyjnym. W mniejszym stopniu kładzie się tu nacisk na modele przyszłości, a raczej sonduje rynek i promuje nowe produkty.
„Pięknem chicagowskich wystaw jest ciągła przemiana. Auto Show co kilka lat zmienia się nie przestając zadziwiać – mówi szef wystawy Kevin Mize – Nasi wystawcy wykorzystują swe pojazdy, kolory, wnętrza i wyobraźnię w taki sposób, że publiczność za każdym razem jest zachwycona”.
Art Gallery Kafe zaprasza
Art Gallery Kafe, 127 E. Front St., Wood Dale, IL 60191
Tel. 630-766-7425
OJ – CZYSTE KPINY, program satyryczny oparty na utworach Mariana Zaluskiego, w interpretacji Krzysztofa Arsenowicza i Andrzeja Trzosa, w oprawie muzycznej Sławomira Bielawca i Jana Zienki, piątek 11 lutego godz. 8:00pm.
ZUMBA - zajęcia taneczno-ruchowe z profesjonalnym instruktorem, jak w każdą sobotę, 12 lutego punktualnie o godz.3:30.
Walentynkowa Sobota w gronie przyjaciół i kameralnej atmosferze, wieczór pełen ciepła i miłości dla samotnych i dla par, nie bądźcie sami – tej nocy Wszyscy dla Wszystkich będziemy WALENTYNKAMI. Żywa muzyka do słuchania i tańca, wiele atrakcji i niespodzianek, specjalny drink AMOR dla każdego! Gospodynią wieczoru będzie pełna werwy i humoru, Jadwiga Rup
Sobota 12 lutego od godz. 8:00 pm. Zapraszamy!
Chiński Nowy Rok
Navy Pier, 600 E. Grand Ave., Chicago, IL 60611
Niedziela, 13 lutego, godz. 12 - 5 pm
Wstęp wolny
W salach Crystal Garden na Navy Pier impreza z okazji rozpoczęcia nowego roku chińskiego: niesamowite pokazy sztuk walki, grupy taneczne, pokaz mody, stoiska z rękodziełem i wiele innych atrakcji.
Anita Baker
The Chicago Theatre, 175 N State St, Chicago, IL 60601
Sobota, 12 lutego, godz. 8 pm
Bilety: $65-$108
Anita Baker – amerykańska wokalistka smoothjazzowa oraz rhythmandbluesowa. Wychowała się w Detroit, gdzie począwszy od 12 roku życia śpiewała pieśni gospel w kościelnym chórze. Od najmłodszych lat jej muzycznymi wzorcami były Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan i Nancy Wilson.
W roku 1975 przystąpiła do zespołu Chapter 8 (wówczas najpopularniejszej grupy w Detroit), z którą występowała przez 4 lata. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nie była związana z żadną grupą muzyczną.
W roku 1982 rozpoczęła karierę solową, wydając rok później debiutancką płytę The Songtress, która nie odniosła jednak znaczącego sukcesu. Dopiero drugi (wydany w roku 1986) album Rapture przyniósł jej światową sławę i dwie nagrody Grammy. Płyta ta została sprzedana w 6 milionach egzemplarzy i uznawana jest za jedną z fundamentalnych dla nurtu smooth jazzu. Rok później otrzymała trzecią nagrodę Grammy za utwór Ain"t No Need To Worry nagrany wraz z zespołem The Winans. Kolejna płyta w dyskografii, Giving You The Best That I Got (1988) również osiągnęła komercyjny sukces (3 nagrody Grammy, sprzedaż: 4,5 mln sztuk) i ugruntowała mocną pozycję piosenkarki na światowym rynku wykonawców R&B. Siódmą nagrodę Grammy otrzymała za wydaną w roku 1990 płytę Compositions, bardziej niż poprzednie zbliżoną klimatem do klasycznego jazzu. Wydawnictwo osiągnęło status platynowej płyty oraz notowane było na wysokich miejscach na listach przebojów Billboardu: 5. na 200 Albums Chart, 3. na Top R&B/Hip-Hop Albums oraz 4. na Top Contemporary Jazz Albums. Jeszcze większy sukces odniosła następna płyta wokalistki, Rhythm Of Love (wydana w roku 1994), która oprócz nagrody Grammy (ósmej w dorobku artystki) oraz statusu podwójnej platynowej płyty, zajęła 3. miejsce na Billboard 200 Albums Chart oraz 1. na Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums.
W 2004 roku wydała dla Blue Note Records album My Everything. Płyta została dobrze przyjęta przez krytykę oraz słuchaczy, czego dowodem było 4. miejsce na liście Billboard 200 Albums Chart, 1. na Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums oraz status złotej płyty. W roku 2005 nagrała pierwszą płytę utrzymaną w świątecznym klimacie (Christmas Fantasy).
Slash
House of Blues, 329 N Dearborn St, Chicago, IL 60610
Niedziela, 13 lutego, godz. 7:30 pm
Slash, właśc. Saul Hudson – muzyk rockowy – gitarzysta-wirtuoz. Zasłynął przede wszystkim z występów z grupą Guns N" Roses, a obecnie gra w Velvet Revolver. Współpracował także z Michaelem Jacksonem, owocem ich współpracy były utwory: Black or White, Give in to Me, D.S., Privacy oraz Morphine. Jak sam przyznaje duży wpływ na jego grę na gitarze miał Jimi Hendrix.
W gimnazjum dostał swoją pierwszą gitarę. Była to hiszpańska jednostrunówka, ale nawet taka wystarczyła, aby młody Slash nauczył się grać. Jednym z pierwszych utworów, które zagrał, był "Smoke on the water" zespołu Deep Purple. Duży wpływ na muzykę Slasha mieli tacy wykonawcy jak: Aerosmith, Led Zeppelin, Queen, Eric Clapton oraz The Rolling Stones. Jego ulubionym albumem stał się Aerosmith Rocks. Wkrótce zaczął poświęcać coraz więcej czasu na grę na gitarze. Grywał nawet po 12 godzin dziennie. Zaczął opuszczać lekcje w szkole, poświęcając całe dnie gitarze. Dzięki temu zyskał popularność w szkole, jednak rzucił edukację nie kończąc 11 klasy. Wkrótce dołączył do zespołu Guns N" Roses, co przyniosło mu największą popularność.
Razem z Guns N" Roses nagrał wiele znanych utworów, takich jak November Rain, czy Welcome to the Jungle. W październiku 1996 rozstał się z tą grupą. W 1995 założył zespół Slash"s Snakepit, a po jego rozpadzie w 1996 kolejny zespół: Slash"s Blues Ball. W 1998 reaktywował Slash"s Snakepit i grał w nim do 2001.
Od 2002 gra we własnym zespole, Velvet Revolver. Razem z nim współtworzą go Matt Sorum (były perkusista Guns N" Roses), Duff McKagan (były basista Guns N" Roses) i Dave Kushner (były gitarzysta Suicidal Tendencies). W 2002 roku czasopismo "Total Guitar" ogłosiło plebiscyt "Top 100 Guitarists", w którym Slash zajął 4. miejsce, ustępując tylko Jimiemu Hendriksowi, Jimmy"emu Page"owi oraz Ericowi Claptonowi.
W kwietniu 2010 roku nakładem EMI Label Services i Roadrunner Records ukazał się debiutancki album gitarzysty zatytułowany Slash. Gościnnie w nagraniach wzięli udział: Ian Astbury, Chris Cornell, Rocco DeLuca, Fergie, Dave Grohl, Myles Kennedy, Kid Rock, Lemmy Kilmister, Adam Levine, Duff McKagan, M. Shadows, Ozzy Osbourne, Iggy Pop, Nick Oliveri oraz Andrew Stockdale.
