Nie będzie to przewodnik, poradnik, ani zbiór pomysłów, ale opis praktyk stosowanych powszechnie przez pracowników miejskich w Chicago. Rezygnując z wolnych dni i biorąc za nie odpowiednio wyższe wynagrodzenie aż 1,119 osób zatrudnionych w administracji byłego burmistrza otrzymało $9.54 mln. za niewykorzystane dni urlopowe.
Rekordzistą jest dwunasty i ostatni szef personelu Richarda Daley, Ray Orozco, który otrzymał wakacyjną rekompensatę w wysokości $76,339 za 112 niewykorzystanych dni wolnych podczas pracy w Departamencie Straży Pożarnej w okresie 29 lat. Dodatkowy czek opiewający na $5,112 dostał za zaledwie 7 i pół dnia z krótkiego okresu pracy dla burmistrza. W sumie $81,451.
Były superintendent chicagowskiej policji, Jody Weis, nie wykorzystał 64 przysługujących mu dni urlopowych, za co dostał ponad $75,000.
Lista jest bardzo długa. Znajdują się na niej wieloletni współpracownicy burmistrza, członkowie jego administracji i pracownicy różnych departamentów. Wszystko odbyło się zgodnie z prawem. W okresie od września 2010 r. do momentu przejęcia władzy w mieście przez Rahma Emanuela miasto wypłaciło wynagrodzenie za niewykorzystane dni wolne w wysokości ponad $9.5 mln.
Nowy burmistrz zapowiedział już zmianę przepisu pozwalającego na takie praktyki. Według niego powinny one być podobne do obowiązujących w prywatnym sektorze, który limituje takie dni i nie pozwala na zbieranie ich przez lata.
Nowy plan przewiduje, że maksymalna liczba niewykorzystanych wakacyjnych dni przeniesiona na kolejny rok nie powinna przekraczać pięciu.
Obecny szef policji, Garry McCarthy już wprowadził limity. Pozwala swym podwładnym na maksymalnie 25 dni przeniesionych na kolejny rok. Liczba ta zmieni się, jeśli w życie wejdzie propozycja burmistrza.
Emanuel zadeklarował koniec wykorzystywania systemu, w którym pracownicy miejscy zamieniają dni wakacyjne w dodatkową, „alternatywna formę wynagrodzenia”.
„Każdy powinien mieć wakacje – powiedział burmistrz – Nie powinny one jednak być zamieniane w alternatywną formę zarabiania pieniędzy. Nie możemy tez mieć tak wielkich rozbieżności między sektorem publicznym, a prywatnym”.
RJ
