Wielka porażka polskich skrzypków w Konkursie im. Henryka Wieniawskiego
Triumfatorką rozegranego pomiędzy 9 a 21 dniem października b.r. XIV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, została Soyoung Yoon (Korea Południowa). Po raz pierwszy w historii tego najstarszego na świecie konkursu skrzypcowego, żaden Polak nie zakwalifikował się do ścisłego finału.
Soyoung Yoon w nagrodę otrzymała 30 tys. euro i Złoty Medal Towarzystwa im. Henryka Wieniawskiego.
Drugą nagrodę zdobyła Japonka Miki Kobayashi (20 tys. euro i srebrny medal), a trzecią Niemiec Stefan Tarara (12 tys. euro i medal brązowy).
Trzy wyróżnienia po 5 tys. euro zdobyli:
Aylen Pritchin (Rosja), Erzhan Kulibaev (Kazachstan) i Arata Yumi (Japonia).
– Dziękuję z całego serca jurorom za koncentrację przez cały czas konkursu i sprawiedliwy werdykt. Muzyka to nie sport, jak piłka nożna, w którym strzelamy bramki. Każdy ma prawo do swojej opinii, mimo, że możemy się z nim nie zgadzać. Wszyscy finaliści – jesteście wspaniałymi muzykami, ale nie tylko wspaniałymi wykonawcami, jesteście także wielkimi osobowościami – powiedział po ogłoszeniu wyniku przewodniczący jury Maxim Vengerov.
W finałowym IV etapie konkursu wystąpiło sześciu skrzypków, każdy z nich zagrał z towarzyszeniem orkiestry Filharmonii Poznańskiej po dwa koncerty.
Zwyciężczyni zagrała podczas swojego finałowego występu I Koncert fis-moll op. 14 Henryka Wieniawskiego oraz Koncert d-moll op. 47 Jana Sibeliusa.
– To dla mnie najważniejsza nagroda w życiu. Podczas konkursu nigdy nie wiesz, że wygrasz, bo jest to zależne od wielu czynników. Kiedy usłyszałam o sukcesie zaczęłam się wewnętrznie trząść. Ostatni raz triumfowałam w konkursie w 2006 roku. To wspaniałe uczucie – powiedziała po ogłoszeniu wyników Soyoung Yoon.
Przesłuchania wstępne odbyły się w 9 miastach świata: Bergamo, Londynie, Quebecu, Jokohamie, Seulu, Moskwie, Baku, Brukseli i Poznaniu. W procesie eliminacji przewodniczący jury, Maxim Vengerov osobiście przesłuchał ponad 120 skrzypków, po czym dopuścił do konkursu 53 artystów. Z każdym ze skrzypków juror odbył ponadto osobistą rozmowę. Zapoznał się również z zarejestrowanymi na DVD występami skrzypków dopuszczonych do preselekcji w drodze wyjątku. Ostatecznie podczas trwającego przez dwa tygodnie konkursu, w auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wystąpiło 46 skrzypków z 16 krajów świata, w tym 17 z Polski, 9 z Rosji, 3 z Japonii, a także skrzypkowie z Francji, Niemiec, Korei Południowej, USA, Australii, Azerbejdżanu, Białorusi, Chin, Hiszpanii, Holandii, Kanady, Kazachstanu i Turcji.
Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, to najstarszy konkurs skrzypcowy na świecie. Odbywa się co pięć lat. Po raz pierwszy zorganizowano go w Warszawie w 1935 roku, w setną rocznicę urodzin Wieniawskiego. Celem konkursu jest oddanie hołdu wielkiemu polskiemu wirtuozowi oraz popularyzowanie twórczości Henryka Wieniawskiego, a także zapewnienie promocji młodym wiolinistom – limit wieku uczestników wynosi 30 lat. Formuła konkursu ulegała kilkakrotnie zmianom. Obecnie jest rozgrywany w czterech etapach. W pierwszym bierze udział ponad 100 skrzypków, do drugiego jest dopuszczonych tylko 60 skrzypków, do trzeciego - 24, a do czwartego - 12. W finale uczestnicy konkursu wykonują koncert z orkiestrą.
Słynne twarze konkursu
Pierwszą laureatką Konkursu im. Henryka Wieniawskiego była Francuzka Ginette Neveu, II miejsce wywalczył wówczas David Ojstrach. Wojna przeszkodziła w organizacji kolejnych edycji. Konkurs wznowiono w Poznaniu w 1952 roku. Wówczas ekipie rosyjskiej dorównała tylko jedna skrzypaczka: Wanda Wilkomirska, która wywalczyła II nagrodę i srebrny medal. Zwycięzcą był Igor Ojstrach. W następnych latach laury zdobywało wielu później sławnych wirtuozów: m.in. Rosjanie Wadim Brodskij, Zachar Bron i Ewgienij Buszkow. Wśród zwycięskich Polaków znaleźli się wszyscy tworzący czołówkę polskiej sceny koncertowej wirtuozi: Krzysztof Jakowicz - III nagroda w 1962, Piotr Janowski - I Nagroda i Kaja Danczowska - III nagroda w 1967, Bartłomiej Nizioł i Piotr Pławner – ex-equo I miejsce w 1992, Piotr Milewski – II nagroda w 1997, oraz Agata Szymczewska – Złoty Medal i Anna Maria Staśkiewicz – III miejsce w 2006 roku. Do najwybitniejszych indywidualności zaliczyć trzeba także mlodziutką, nieśmiałą, zaledwie 16-letnią Keiko Urushicharę, która wywalczyła nie tylko złoty medal i wszystkie pozaregulaminowe nagrody VIII Konkursu, ale – wraz z całą ekipą japońską – zdobyła serca publiczności, przyciągając do sal koncertowych tłumy młodzieży w wielu miastach Polski (1981 r).
Niestety, kontrowersje dotyczące systemu ocen i obiektywności jurorów, podnoszone są także w komentarzach dotyczących tego konkursu. Więcej za tydzień w artykule pt. “Wyścigi są dla koni…”.
Przypominam o “Latającej Maszynie” – sensacyjnym filmie anonimowanym (3D!), inspirowanym muzyką Chopina w interpretacji Lang-Langa. Dzieło autorów oscarowego “Piotrusia i Wilka” zakończy w niedzielę, 20 listopada, XXIII Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce. (Czytaj: Monitor, 11 listopada) INFORMACJA: pffamerica.com, tel 773.486 9612