Jubileusze są zawsze wspaniałą okazją do spotkań, wspomnień i podsumowań. Wzbudzają emocje, dają poczucie więzi, zbliżają nas. Pasje, zaangażowanie i wspólna praca dostarczają nam wiele niezapomnianych przeżyć.
“Piękna nasza Polska cała,
Piękna, duża i wspaniała,
10 lat już obchodzimy
I wszyscy się tym cieszymy”
Słowami tej piosenki rozpoczęliśmy multimedialny program przygotowany z okazji obchodów 10-lecia Polskiej Parafialnej Szkoły im. Juliusza Słowackiego w Wheeling.
A cieszyć się mieliśmy z czego.
Widowisko było wielkim przedsięwzięciem, któremu na przemian towarzyszyły to obawy i niepokoje, czy podołamy; to znów nadzieja i wiara, że przecież musi się udać. W jego zorganizowanie zaangażowały się dziesiątki osób. Byli to nie tylko nauczyciele i ich rodziny, to także dyrekcja szkoły w osobie p. Renaty Rudnicki i zastępcy – p. Barbary Gawrońskiej, nasza podpora duchowa ks. Jerzy Gawlik, zarząd szkoły: prezes p. Marta Niedbalec, zastępca p. Ewelina Laska, skarbnik p. Elżbieta Grigiel i p. Rafał Kowalczyk oraz rodzice. To także nasi sponsorzy, bez których hojności i wsparcia trudno byłoby sobie wyobrazić to przedsięwzięcie. Rodzicom naszych małych artystów należą się szczególne słowa uwagi i podziękowania za zaangażowanie i pomoc organizacyjną. To oni przywozili swoje pociechy na próby poświęcając swój wolny czas, pomagali szyć stroje, a podczas samego występu – czuwali nad bezpieczeństwem dzieci. Niewtajemniczonym trudno może zrozumieć, że nie jest łatwo wprowadzić na scenę z obu stron wąskimi schodkami 30 czy 40 dzieci jednocześnie nie robiąc przy tym hałasu, a później pomóc im zejść, by kolejna grupa mogła się zaprezentować. Wcześniejsze próby odbywały się w szkole w Wheeling w małych klasach. Jedyna próba generalna, która miała miejsce w przeddzień występu w Copernicus Center, tylko z nazwy była „generalną”. Ograniczeni czasem nie mogliśmy w całości zobaczyć i przećwiczyć tego, co mieliśmy zaprezentować nazajutrz. Jednak magia dużej prawdziwej sceny, mocne światła, wspaniałe nagłośnienie, widownia zapełniona do ostatniego miejsca – wszystko to było dla nas wielkim dopingiem i zadziałało mobilizująco.
Rozpoczęliśmy polonezem, a później na scenie obok Słowackiego ( Dorota Lorkiewicz) i Turysty (Artur Nowak ) pojawiali się Górale, następnie Krakowiacy w ludowych strojach, mogliśmy obejrzeć fragment „Balladyny” J. Słowackiego (Gabrysia Jarosz i Ola Zdzieniecka), przenieśliśmy się do Warszawy, Torunia, Gdańska. Przepiękny taniec ze wstążka przy muzyce Chopina zaprezentowała Natalia Przeklasa.
Jedna z mam patrząc na występ swojej pociechy – miała łzy w oczach. Zapytana przez koleżankę: „Dlaczego? Co się stało?” – odpowiedziała: „To ze wzruszenia, z radości. Na żadnej próbie tak ładnie i równo nie zatańczyli”. Rzeczywiście tancerze i tancerki oraz zespołów Gaik i Gaiczek dali z siebie wszystko. Ich trud i wysiłek zaowocował pięknym występem. Należy tu wyjaśnić, że były to dzieci wybrane z różnych klas, więc trudno było wyznaczyć jedną określoną porę na prowadzenie prób. Dlatego wielki ukłon składamy rodzicom, którzy z poświęceniem i wyrozumiałością godzili się na dowożenie dzieci do szkoły, cierpliwie czekali na zakończenie zajęć, które często przeciągały się do późnych godzin wieczornych. Mimo zmęczenia, wyczerpania czasem nawet senności, nikt nie narzekał, nie marudził, nie skarżył się.
Barwne stroje regionalne i wspaniałe układy choreograficzne to zasługa naszej koleżanki Ani Strojny – osoby kompetentnej, z profesjonalnym przygotowaniem, jednocześnie wyrozumiałej, cierpliwej i pełnej wiary w powodzenie tego, co robi.
Nie można pominąć zasług wszystkich nauczycieli, którzy wzięli udział w przygotowaniu i zorganizowaniu tej uroczystości. Każdy wzorowo wywiązał się z przydzielonych mu zadań. Była to dodatkowa praca, bezpłatna, nikt nie liczył czasu, jaki poświęcił temu przedsięwzięciu. Nowe pomysły, sugestie, kwestie sporne – bo i takie się zdarzały – były uzgadniane podczas dodatkowych spotkań, a czasem w długich rozmowach telefonicznych. W drugiej części programu zaprezentowali się (w pięknych, kolorowych strojach szytych przez rodziców) najmłodsi wykonawcy – grupy 4-6-latków. Piosenki i układy taneczne przygotowane przez ich wychowawców zostały nagrodzone gromkimi brawami. Na zakończenie swoje umiejętności kabaretowe pokazali nauczyciele i rodzice (Jola Michałek, Małgosia Rudzińska, Marcin Bogacz i Rafał Kowalczyk) a scenka z życia szkoły z dużą dawką humoru – szczerze rozbawiła widzów, którzy podziękowali oklaskami.
Niektórzy z niedowierzaniem patrzyli na ilość dzieci i młodzieży pojawiających się na scenie. Dały się słyszeć szepty, że to niemożliwe, by z jednej szkoły zebrać tyle osób i tak ich przygotować do występu. Otóż wszyscy wykonawcy, mali i duzi, uczniowie, nauczyciele i rodzice byli z Polskiej Parafialnej Szkoły im. J. Słowackiego z Wheeling.
Nauczycielom z najdłuższym stażem pracy: Lidii Adamus, Marcinowi Bogacz, Halinie Fotidzis, Danucie Gieroń, Annie Jaworskiej, Lucynie Olechno-Nowicki, Katarzynie Pękala, Zofii Podobiński, Małgorzacie Rudziński, Annie Strojny – konsul RP w Chicago Konrad Zieliński wręczył Medale Komisji Edukacji Narodowej. Dwie nasze koleżanki p. Marta Wójcik otrzymała Złoty Krzyż Zasługi za 50-letnią pracę w służbie nauczycielskiej, natomiast wicedyrektorka – p.Barbara Gawrońska – została uhonorowana Srebrnym Krzyżem Zasługi. Pan Konsul podziękował za trud włożony w kształcenie i wychowanie wielu pokoleń Polaków zarówno w Polsce jak i w Stanach Zjednoczonych.
Widowisko okazało się naszym wspólnym sukcesem. Udowodniliśmy, że potrafimy zjednoczyć całą społeczność szkolną – nauczycieli, uczniów, rodziców – by osiągnąć wyznaczony cel i zaprezentować z najlepszej strony działalność szkoły na przestrzeni 10 lat jej istnienia. Do „Słowackiego” dzieci przychodzą nie tylko na lekcje polskiego, historii, geografii czy religii. Tu rozwija się też talenty recytatorskie, muzyczne, taneczne, aktorskie czy plastyczne. Tu kształtuje się właściwe postawy obywatelskie, patriotyczne, przekazuje wartości ponadczasowe, jakimi są uczciwość, szlachetność, poczucie godności osobistej.
Myślę, że ten trudny egzamin, jakim było przygotowanie takiej uroczystości zdaliśmy wszyscy celująco. To powód do dumy i radości, co wyśpiewaliśmy w piosence: „10 lat już obchodzimy i wszyscy się tym cieszymy”.
Siedząc w wypełnionej po brzegi sali Copernicus Center poczuliśmy, że czas na chwilę się zatrzymał, a my niezależnie od wieku i doświadczeń, tworzymy wspólnotę ludzi połączonych tradycją i przyszłością szkoły.
W programie wystąpili także: Piotr Drozdziewicz, Aniela Jachim, Joanna Jachim, Samantha Zajda, Oliwia Bogacz, Claudia Swiatłowski, Adam Niedbalec, Michał Lorkiewicz, Iwona Wdowiak, Alex Pieprzycki, Joanna Rataj, Mateusz Krzywosz, Daniel Dababneh, Vennesa Kuliga, Adrian Rupak, Katarzyna Barton, Patryk Szczepaniak, Daniel Nowicki, Agata Roik, Marek Basinczuk, Mateusz Kasperek, klasy od przedszkola do liceum. Polka warszawska – wykonanie klasa 5. Konferansjerzy: Beata Węgrzynowicz i Janusz Rudnicki.
Anna Jaworska
Nauczycielka Szkoły Juliusza Słowackiego
'