Wielu z nas zastanawia się nierzadko nad treścią takiego zestawienia – zwłaszcza, gdy pojawiają się w mediach zapowiedzi imprez takich, jak „Taste of Polonia”, Defilada 3 Maja, Miesiąc Dziedzictwa Narodowego, czy – jak ostatnio, konferencja Quo Vadis Polonia.
Zdając sobie sprawę z jednostronności subiektywnych doświadczeń szukam opracowań, wyników badań, analiz, danych statystycznych, które pomogłyby mi lepiej poznać grupę, do której – muszę to przyznać – odczuwam bezwarunkową przynależność, od kiedy zamieszkałam w USA, czyli od kilkunastu lat. Nie spotkałam dotąd rzetelnego studium socjologicznego poświęconego Polonii amerykańskiej. Nic dziwnego, dla nas samych temat jest mocno zawikłany, tym bardziej dla ludzi z zewnątrz nie do ogarnięcia. Kim jesteśmy, co nas łączy, co dzieli – i dlaczego?
Nikt nie ma wątpliwości, że żyjemy w czasach wyjątkowych – przemian politycznych w Polsce i na świecie, zmian relacji międzynarodowych, zmian w życiu społeczeństw, w naszym życiu. To zmiany totalne – wymagają weryfikacji postaw, myślenia, relacji międzyludzkich. Próbując na nowo zrozumieć świat, poszukujemy nowych znaczeń dobrze znanych słów.
Często powtarzane ostatnio hasło „Quo vadis, Polonia” daje do myślenia i wzywa do wytyczenia kierunku, narzucając jednocześnie myśl, że jesteśmy w drodze… Czy jesteśmy? Jeśli tak, to kto nas w te drogę wyprawił? Kto wyznacza jej cel?
A może lepiej pozostać wreszcie w domu i rozejrzeć się wokół siebie?
Obserwując polonijne życie nie sposób oprzeć się wrażeniu, że zaistniał pewien paradoks: gorące pragnienie służenia na wszelkie możliwe sposoby Starej Ojczyźnie, które dominuje w niemal wszystkich podejmowanych wspólnie i pojedynczo działaniach – w rezultacie krępuje nasz rozwój i nasze twórcze myślenie, stało się obsesją, może nawet balastem. Zaplątaliśmy się w polski paradygmat: dumne hasła i wielkie słowa, zapominając jednocześnie, że wybraliśmy inną rzeczywistość. Przerasta nas nadmiar misji i zadań specjalnych, jakie bierzemy na siebie – często wierząc, ze stąd, z Ameryki widzimy lepiej, rozumiemy więcej, wiemy lepiej.
Zanim wytyczymy następne misje i następne zadania – w służbie Ojczyzny, wybierzmy się do Polski. Zobaczmy, jak kwitnie, jaka jest piękna. Porównajmy życie statystycznego Polaka w USA, potem rozejrzyjmy się wokół siebie: sprawdźmy statystyki w naszym środowisku, pomyślmy o naszych sprawach, o naszych potrzebujących pomocy, o naszych samotnych matkach, naszych chorych, o naszych niepełnosprawnych, naszych bezrobotnych, naszych bezdomnych, o naszych organizacjach niosącym pomoc, służących naszym potrzebom, edukujących, leczących, ratujących. Pomyślmy wreszcie o edukacji ogólnej i artystycznej naszych dzieci, o naszej potrzebującej stypendiów młodzieży, o kulturze naszego życia, o poezji, o muzyce, o tym, że jeśli tylko zechcemy, może być naprawdę piękniej – wokół nas, wśród nas i między nami. Nasze życie jest tu i teraz!
Gdy uporządkujemy własne sprawy, uporamy się z naszymi potrzebami – wtedy dopiero staniemy się partnerami, jakich szuka obecny rząd Polski: będziemy promować polskość naszym stylem życia, naszą kulturą, wykształceniem, pozycją społeczną, siłą polityczną. Ci, którzy od wielkich misji nie potrafią się uwolnić będą mieli wreszcie szansę służyć aktualnym interesom Polski nowoczesnym, twórczym działaniem – nie pod dyktando, ale w partnerskiej współpracy z polskim rządem i z kim tylko zechce.
W marcu b.r. Rada Ministrów przyjęła dokument określający priorytety polskiej polityki zagranicznej na lata 2012-2016. Intencją Rady Ministrów jest przedstawienie obywatelom wizji, priorytetów i generalnych zadań polityki zagranicznej na najbliższe lata. Wśród najważniejszych zadań znalazł się punkt odnoszony bezpośrednio do Polonii na świecie. Oto dosłowny cytat:
„Nowa jakość w relacjach z Polonią i Polakami za granicą
Realizacja nowej strategii polonijnej: partnerska współpraca z Polonią i Polakami za granicą, prowadząca do uzyskania zrozumienia i skutecznego poparcia dla polskiej racji stanu i polskiej polityki zagranicznej oraz skorzystanie z potencjału Polonii i Polaków za granicą do promocji i budowy pozytywnego wizerunku Polski w świecie.” PRIORYTETY POLSKIEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ 2012-2016 , Warszawa, marzec 2012 r.
O tym, jak władze polskie wyobrażają sobie współpracę z Polonią amerykańską – za tydzień.
Życzę miłego rodzinnego świętowania!
Przyjaciół zapraszam na koncert uczniów Akademii Muzyki działającej pod patronatem Paderewski Symphony Orchestra, który odbędzie się w ramach festiwalu „Taste of Polonia” w niedzielę, o godz. 4:30 oraz w poniedziałek o 6:30 na scenie Copernicus Center. W programie: muzyczne podróże – muzyka klasyczna i popularna różnych narodów. Szczególnie gorąco zapraszamy rodziny z dziećmi!
Barbara Bilszta
'