Z wielką radością i przyjemnością, za uprzejmą zgodą autora, Pana profesora Tadeusza Gadacza, publikujemy ten unikalny tekst napisany w związku z nadaniem doktoratu honorowego Jurkowi Owsiakowi, który swoją Orkiestrą wprowadził nową jakość w polskim życiu publicznym – radość z dzielenia się, ofiarność, entuzjazm, wspaniałomyślność, pomoc drugiemu, woluntariat, bezinteresowność, współuczestnictwo – to tylko niektóre określenia przynależne temu fantastycznemu przedsięwzięciu, które również w Chicago pozwala zebrać wielkie pieniądze na wielkie cele.
(Fragment zamieszczone poniżej jest drugą częścią większej całości, którą będziemy publikować przez najbliższe tygodnie).
LAUDACJA
Magnificencjo,
Wysoki Senacie,
Szanowny Panie Jerzy,
Szanowni Goście !
Recenzent podaje przykłady konkretnych programów zrealizowanych przez Fundację Jerzego Owsiaka: Program Powszechnych Przesiewowych Badań Słuchu – skorzystało z niego ponad 3,5 mln noworodków, Program Retinopatii Wcześniaków – uratował wzrok ponad 2,3 tys. niemowlętom, Program Nieinwazyjnego Wspomagania Oddychania u Noworodków – ,,Infant Flow’’ – spowodował zmniejszenie odsetka bolesnych i skomplikowanych intubacji noworodków (z 70% do 22%), Ogólnopolski Program Leczenia Pompami Insulinowymi Dzieci z Cukrzycą – w latach 2001-2008 osobiste pompy otrzymało 95% potrzebujących dzieci w wieku do 10 lat, Narodowy Program Wczesnej Diagnostyki Onkologicznej Dzieci – dzięki któremu od 2009 r. powstało 80 pracowni wczesnej i zaawansowanej diagnostyki onkologicznej, Program Edukacyjny Ratujmy i Uczmy Ratować (R.U.R.) – realizowany od 2006 r. 90% szkół podstawowych, 23 tys. nauczycieli i ponad półtora miliona dzieci. Akcja 1% podatku – inicjatywa z lat 2005-2008, dzięki której fundacja uzyskała 57 mln zł. Dzięki tej kwocie zakupiono m.in. 220 półautomatycznych defibratorów AED.
Trudno zliczyć rozmaite inicjatywy i osiągnięcia Jerzego Owsiaka. Przez tych już ponad dwadzieścia lat wyzwolił on ogromną energię działania, rozliczne inicjatywy i pomysły. Wyzwolił przede wszystkim ogromny potencjał dobra. Na osiągnięcia Jerzego Owsiaka należy spojrzeć jednak nie tyle z perspektywy wielkich liczb, sum pieniędzy, przekazanego szpitalom sprzętu, rozmaitych akcji, co raczej z perspektywy indywidualnych osób, najczęściej niemowląt czy dzieci, którym ten sprzęt często uratował życie, lub pozwolił powrócić do zdrowia. Każda osoba jest niepowtarzalna i niepowtarzalny jest jej los. Stąd szczególny dramat ludzkiego cierpienia. To oni, Marysie, Jasie, którzy przeżyli lub powrócili do zdrowia, indywidualne osoby, to perspektywa, w której powinniśmy patrzeć na dzieło Jerzego Owsiaka. To w ich imieniu chcemy złożyć mu wyrazy wdzięczności.
Można by zapytać: Dlaczego Uniwersytet Pedagogiczny zdecydował się nadać Jerzemu Owsiakowi doktorat honorowy ? Czy nie powinny to uczynić Akademie Medyczne, których szpitale tyle mu zawdzięczają? Wiele jest ku temu powodów. Dominują jednak w opiniach recenzentów dwa zasadnicze, do których trudno się nie przychylić: społeczna i wychowawcza rola Orkiestry i Przystanku Woodstock, a przede wszystkim samego Jerzego Owsiaka, który każdego roku aktywizuje setki tysięcy młodych ludzi, a nawet dzieci kwestujących na rzecz Orkiestry.
Jerzy Owsiak stał się w Polsce postacią symboliczną. Symbol pochodzi od greckiego σύμβολον, połowy przełamanego przedmiotu, najczęściej monety lub medalu, który zabierali ze sobą bliscy lub przyjaciele rozchodząc się dalekie strony, by po latach oni sami, albo ich dzieci mogli się rozpoznać. W języku greckim połączenie połówek oznacza συμβάλλω – zbierać, łączyć. A twierdzenie o połówce, że jest całością, to διαβαλλω rozłączanie, dzielenie. Staliśmy się w Polsce specjalistami od dzielenia i rozłączania. Polskiej wolności Jerzy Owsiak od dwudziestu lat przeciwstawia wolność, która łączy. Łączy się z odpowiedzialnością, łączy prywatność z tym, co publiczne, łączy różne pokolenia, przede wszystkim jednak łączy Polaków ponad podziałami, także politycznymi, wokół dobra.
„I to nieprzerwanie od dwudziestu lat, pisze prof. Andrzej Piasecki, mimo wieszczonego upadku autorytetów oraz rzekomo postępującego hedonizmu młodego pokolenia. Udział w Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy i zbiorowy dialog z Jerzym Owsiakiem jest dla setek tysięcy dzieci i młodzieży nie tylko okazją do zabawy. To przyspieszony kurs wiedzy o społeczeństwie, szybka szkoła samarytanki, trening z obowiązkowości, odpowiedzialności, dyscypliny’’.
A prof. Magdalena Środa stwierdza:
„Jerzy Owsiak buduje więzi społecznego zaufania, organizuje wspólnoty, szkoli wolontariat, uczy postaw zaangażowania – to jeden z największych, jeśli nie największy w Polsce, kreator społeczeństwa obywatelskiego, czyli tej formy wspólnoty, która opiera się na związkach pozarodzinnych i pozainstytucjonalnych, związkach, jakie obywatele, działając w poczuciu wzajemnej troski, zaangażowania, empatii i odpowiedzialności, budują między sobą ustanawiając tym samym najbardziej trwały element życia społecznego. Jak wiemy z badań Polska ma niesłychanie niski kapitał społeczny; statystyczny poziom zaangażowania społecznego, udział w obywatelskich aktywnościach, praca w wolontariacie – to w Polsce rzadkość. W porównaniu z innymi krajami, takimi jak Dania, Francja czy Hiszpania, nie jesteśmy narodem zaangażowanym w budowanie wzajemnych relacji’’.
Zbyszek Kruczalak
'