,,Bij słowo kiedy odstaje”
Tymoteusz Karpowicz
Często słowo poetyckie jest obrazem czasów, w jakich przyszło nam żyć. Radość przeplata smutek, coraz częstszy towarzysz naszej codzienności. Poeci Arki zabierają dziś na jej pokład smutek, jaki doświadczył nas w ciągu ostatnich lat. Tak zwana ,,Katastrofa smoleńska’’ czy realne zagrożenie wojną nuklearną to wiodące tematy dzisiaj prezentowanych wierszy. Żyjemy w ciekawych czasach – czasach oddalania się od siebie....
Władysław Jan Burzawa
ZŁĄCZENI Z WIATREM
Wiatr boleśnie szumi
Wśród tajemnic
Rozkładając wielką
Księgę zdarzeń
On w drzewach
Imiona rozgłasza
Czy słyszysz?
Historia łzy rozlewa
Dodaje Nazwiska
Daty
A my
Pod pomnikiem
Pamięci tkwimy
Gubiąc się w słowach
Zanurzeni w dziejach
Katyńskiego lasu
Wiatr
Tylko on bezpiecznie
Do Katynia wraca.
Elżbieta Wałkuska Chojnowska
Uspokojenie
wnukowi Alexandrowi
Nie drżyj po śnie
gdzie w słońcu cień grzyba
to tylko Królowa Śniegu
zamienia generałów
w małego Kaja
....................
potem nastąpi odwilż ...
Władysław Jan Burzawa
To był mój Prezydent
To był mój Prezydent
Taki mały skromny człowiek
Profesor
Pierwszy po wojnie tak wykształcony na tym urzędzie
Skojarzenie rodzi się samo
Inteligent
Odrodzony po tamtej katyńskiej zbrodni
Ile jeszcze takich odrodzeń i takich odejść będzie
By naród mógł się rozwijać
Byśmy mogli czuć się wolni ?
Marek Wieczorek
Redaguje Elżbieta Chojnowska
elachojnowska@yahoo.com