Terapia behawioralna psa to terapeutyczne, naprawcze oddziaływanie na niepożądane, niechciane, problematyczne lub chorobliwe zachowania psów. W terapii należy zawsze zbadać i wziąć pod uwagę wszystkie możliwe wrodzone i instynktowne wzory zachowań, aspekty psychologiczne tj. emocje, pamięć i skojarzenia nabyte w toku uczenia się i wychowywania, czy też aspekty czysto medyczne.
Psy w naturalnym środowisku, środowisku bez nacisku ze strony ludzi nie posiadają znacznych problemów behawioralnych, a jeśli takowe występują w pojedynczych przypadkach, są natychmiast wyeliminowane ze stada lub odpowiednio potraktowane przez zwierzęta innego gatunku. Takie psy można zaobserwować u ludzi żyjących na wsi, gdzie psy pilnują domostwa i żyją poza domem między zwierzętami gospodarskimi oraz u psów żyjących dziko.
Sytuacja ma się jednak nieco inaczej, gdy pies mieszka wśród ludzi. My, ludzie, nie eliminujemy z rodziny psa, bo sprawia problemy behawioralne, (przynajmniej ci, którzy wiedzą, jaka odpowiedzialność na nich spada w dniu nabycia psa). Nie “atakujemy” ich w obronie samych siebie w trosce o swoje przetrwanie, jak to zrobi sprowokowany lub wystraszony koń w domostwie rolnym.
Część ludzi zaczyna, bowiem traktować psa jak człowieka, dając mu to, co wydaje się im, że jest psu potrzebne. Większość z nich robi to z dobrego serca, bo najzwyczajniej w świecie kocha swojego psa i oczywiście nie ma nic złego w miłości do zwierząt. Błędem, jaki popełniają właściciele psów jest uczłowieczanie swoich czworonogów i uniemożliwianie im życia w sposób, jaki stworzyła je natura.
Problemem jest także traktowanie zwierząt jak niewolników i zaniedbanie ich potrzeb socjalnych lub brak zaspokojenia jakichkolwiek ich potrzeb.
Najczęstsze problemy behawioralne, z którymi zgłaszamy się do psiego behawiorysty, to:
AGRESJA wobec ludzi, psów i innych zwierząt.
NADPOBUDLIWOŚĆ, charakteryzuje się tendencją do przechodzenia od jednej aktywności do drugiej bez ukończenia żadnej z nich, bez skupienia uwagi i dłuższego zainteresowania oraz zdezorganizowaną, słabo kontrolowaną nadmierną aktywnością. Psy z tymi zaburzeniami nie potrafią skupić się na wykonywaniu poleceń, są w nieustannym ruchu. Nadmiernie szczekają, pies pozostawiony sam w domu, gryzie i niszczy wszystko, co wpadnie mu w łapy.
ZABURZENIA LĘKOWE/NERWICA (natręctwa, fobie, obsesje) wszyto to, co uniemożliwia psu normalne funkcjonowanie i powoduje zwiększone reakcje na dane bodźce, nazywamy zaburzeniami lękowymi. Stany lękowe sklasyfikujemy, jako ogólne zaburzenia lękowe, zachowania paniczne, natręctwa, pourazowe zaburzenia stresowe i fobie. Reakcjom lękowym często towarzyszy nadmierne ślinienie, drżenie, dyszenie, wycie i szczekanie, a także niepokój ruchowy i niszczenie przedmiotów w najbliższym otoczeniu. Pies jest nadaktywny w domu, chodzi tam i z powrotem, nigdy się nie męczy. Pies przejawia zaburzenia lękowe, np. goni własny ogon, goni cienie, wygryza łapy, okalecza sam siebie. Pies, panicznie boi się czegoś np. wystrzałów, burzy, określonych dźwięków.
DEPRESJA, wyróżniamy dwa stany depresyjne u psów.
1. Ostry, cechuje się zobojętnieniem czworonoga na wszelkie zmiany środowiska, wydłużeniem czasu snu, brakiem zainteresowania jedzeniem, a nawet piciem. Przy czym anoreksja, apatia i senność to najbardziej widoczne symptomy.
2. Stan chroniczny (przewlekły) pies, mimo apatii krócej sypia i w pierwszej godzinie często nagle się przebudza, reaguje gwałtownie na intensywniejsze bodźce z otoczenia, ma zmienny apetyt, zjada posiłki regularnie, a następnie przez jakiś czas nie wykazuje nimi żadnego zainteresowania.
LĘK SEPARACYJNY, lęk przed rozłąką spowodowany jest brakiem umiejętności psa w radzeniu sobie z sytuacjami izolacji społecznej. Na strach przed rozłąką cierpi znaczna większość psów z trudną przeszłością - pochodzących ze schronisk, psów kupowanych w sklepach, pseudohodowlach/ puppy mill , zabranych zbyt wcześnie od matki 4, 6 tygodni życia. Charakteryzuje się on nadmierną nerwową aktywnością podczas separacji z rodziną lub opiekunem oraz samookaleczeniem.
Inne problemy behawioralne, z którymi warto się zgłosić do behawiorysty to:
– pies zjada odchody swoje lub innych psów lub załatwia swoje potrzeby fizjologiczne w domu.
– pies jest długoterminowo leczony, cierpi na alergie skórne, problemy żołądkowe a leczenie nie przynosi efektów.
– pies nadmiernie kopuluje poduszki, nogi właścicieli, znajomych, inne psy i rzeczy.
– pies ma małą tolerancję na dotyk, ucieka lub odpędza od siebie domowników.
Terapia Behawioralna to nie jest szkolenie. Jeśli pies ma problemy z pozostawaniem w domu samemu, dewastuje meble lub wyje godzinami to szkolenie takiego psa nic nie nauczy.
Wiele osób mających problem z psem agresywnym idzie na szkolenie myśląc, że to pomoże, bo pies będzie posłuszny. Skąd pomysł ze pies agresywny jest nieposłuszny? Agresja to temat głęboki i szeroki, o którym na pewno napiszę, ma on wiele "twarzy" i powinien być skrupulatnie oceniony i zdiagnozowany, a psy odpowiednio odzwyczajane od zachowań agresywnych. Psy są agresywne z wielu powodów i na pewno nie jest to brak posłuszeństwa czy odwaga, wręcz przeciwnie, zawsze jest to rodzaj pewnej "dyscypliny, “ jaką prowadzi pies wokół siebie oraz strach, który zawsze temu towarzyszy. Dlatego bardzo ważne jest zdiagnozowanie, dlaczego pies zachowuje się tak jak się zachowuje. Aby taką diagnozę przeprowadzić i postawić, należy znać dokładnie psychikę psów, ich zachowania społeczne, możliwości uczenia się, przystosowanie i wiele więcej.... Tym właśnie zajmuje się behawiorysta. Dlatego tylko terapia behawioralna nam jest w stanie pomóc.
Jeśli macie Państwo pytania, serdecznie zapraszam do kontaktu ze mną, chętnie udzielę porad telefonicznie lub na email.
Autor artykułu: Agata Buczak
Psi Behawiorysta i Instruktor Szkolenia Psów z tytułem COAPE
www.agatabuczakdogs.com
oraz właściciel hodowli Fidecore, Cane Corso Italiano
www.fidecore.net
'