"Bij słowo kiedy odstaje”
Tymoteusz Karpowicz

Kazimierz Józef Węgrzyn, który był gościem ostatniej Biesiady Grupy Poetyckiej  ARKA, urodził się 1 stycznia 1947 roku w Miejscu Piastowym. Pisze poezję patriotyczną i religijną. Zadebiutował w 1977 roku na łamach Gościa Niedzielnego.  W 1979 roku wyszedł jego debiutancki tomik poezji „Próba samookreślenia”. Za wydany w podziemnej oficynie “Śląsk” tom “Czarne kwiaty” (1984 r.) otrzymał nagrodę specjalną Śląsko-Dąbrowskiego Komitetu Kultury Niezależnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich,  oddział Katowice. W 1967 roku rozpoczął pracę w Zespole Szkół Specjalnych im. dr Stanisława Kopczyńskiego przy Wojewódzkim Centrum Pediatrii "Kubalonka" w Istebnej,  gdzie mieszka do dzisiaj.

Poniższe wiersze są autorstwa Kazimierza Józefa Węgrzyna.

I  PACIERZEM  NAM  BĘDZIE  KAŻDA  KROPLA  KRWI

też bym się rozlirycznił w każdą polską wiosnę
w każdy dzień co nam darem bezcennym i drogim
ale jakże mi Matko z kamieniem na sercu
ciężko wstawać i dźwigać poranione nogi

biegnę więc za Twą trumną Matko do Brukseli
ocierając z czarnych myśli swoje czoło blade
potykając się o groby wszystkich naszych świętych
wołając rozpaczliwie wybacz nam tę zdradę

wybacz nam matko jeszcze ten kundlizm... tę małość
brak dumy i honoru... do Polski miłości
ten psi jazgot pod progiem burzonego domu
i tę sobaczą wierność za ochłap chciwości

a może Matko teraz gniew Twój jest potrzebny
i czyn jak piorun groźny i może strach blady
może znowu nad Wisłą nam potrzebne cuda
... może podniesiesz wieko głupoty i zdrady

i wstaniesz Matko-Polsko znowu mocna Bogiem
podasz nam znów matczyne swoje mocne dłonie
wrócimy przed ołtarze z głośnym Magnificat
Jezus Cię poprowadzi w królewskiej koronie

przez wszystkie nasze krzyże w drodze do wolności
i nasze w trudzie przez dzieje spisywane dni
docenimy tę wolność którą Bóg nam daje
i pacierzem nam będzie każda kropla krwi...

O  PROSTĄ  PAMIĘĆ  WOŁAM  DZIŚ  DO  CIEBIE 

nie da się przeliczyć na giełdowe akcje
Dumy i Honoru – Wiary i Miłości…
krzyży rozrzuconych przy drogach do Polski
i ceny rozwłóczonych po historii kości

a gdy cię zapytają o to… kto ty jesteś..?
ci co twoje serce jak psa tresowali
popatrz za siebie… w tysiąc lat Historii
duma i pamięć może cię ocali…

posłuchaj szumu naszych polskich skrzydeł
niech opowiedzą ci o orlim trudzie
tym spod Kircholmu…Wiednia czy Chocimia
sławie i Bogu… Ojczyźnie i cudzie…

o zniewoleniu i dramacie powstań
i o tęsknocie bolesnej jak rana
i o wolności cudzej oraz naszej
i o chichocie podłego tyrana…

i o Nadziei która szła o kulach
do Matki – Polski przez śnieżne gułagi
i przez brzozowe lasy pod Katyniem
i przez śmiertelne wyznanie odwagi

o prostą pamięć wołam dziś do ciebie
i o uczciwość – serca i sumienia
byś dług co niesiesz w krwi Twych Ojców
oddał jak Tobie przeszłe pokolenia

Redaguje: Elżbieta Chojnowska
elachojnowska@yahoo.com