Copernicus Center, 5216 W. Lawrence Ave., Chicago, IL
Niedziela, 28 września, godz. 4
Bilety: $50-55
Spektakl Cud medyczny w Wilkowyjach już w najbliższą niedzielę w Copernicus Center.
Miłośnicy serialu Ranczo już od ośmiu lat pilnie obserwują i dopingują w działaniach swoich ulubionych bohaterów gminy Wilkowyje. Tym razem twórcy serialu – scenarzysta Robert Brutter i reżyser Wojciech Adamczyk postanowili przenieść jedną z nieznanych jeszcze widzom opowieści na teatralne deski!
Zabawna i lekka komedia pełna refleksji nad odwiecznym problemem, czyli sytuacją w polskiej służbie zdrowia. A że jej stan jest dobrze znany, polecamy alternatywną medycynę – śmiech. Pośmiejemy się wspólnie z niechęci niektórych osobników gatunku ludzkiego do uczciwej pracy. Usłyszymy tutaj również, niemalże naukowe (chociaż nie pozbawione dowcipu) refleksje na temat efektów długotrwałego spożywania alkoholu czy też kilka wskazówek na temat tego, jak dożyć sędziwego wieku w zdrowiu i szczęściu. Spektakl zaspokoi na pewno nie tylko potrzeby wiernych fanów serialu, ale również każdego teatromana, który lubi się pośmiać z mentalności naszego narodu. „Cud medyczny w Wilkowyjach” to recepta na świetną zabawę.
Ostrzegamy jednak przed niewielkimi skutkami ubocznymi – ból brzucha niemal gwarantowany.
Bilety: www.bilety.com
Fleetwood Mac
United Center, 1901 W Madison, Chicago, IL 60612
Czwartek, 2 października, godz. 8 pm
Piątek, 3 października, godz. 8 pm
Bilety: $50-190
Brytyjsko-amerykańska grupa Fleetwood Mac powstała w 1967 w Londynie. W zespole grali wówczas: Peter Green – gitara, wokal; Jeremy Spencer – gitara, wokal; John McVie (eks-basista legendarnej formacji Bluesbreakers) – gitara basowa; Mick Fleetwood – perkusja.
Zespół debiutował na festiwalu w Windsor i odniósł natychmiastowy i bezdyskusyjny sukces. Bluesowe improwizacje muzyków przyniosły im sławę w USA jeszcze przed wydaniem pierwszego albumu – "Fleetwood Mac" (1968). Płyta okazała się ogromnym sukcesem w Wielkiej Brytanii – przez ponad roku znajdowała się w pierwszej dziesiątce najlepszych albumów na Wyspach – jednak w USA przeszła praktycznie niezauważona.
Niebawem do zespołu dołączył gitarzysta Danny Kirwan. W 1969 roku ukazały się dwa kolejne longplaye zespołu - "English Rose" i "Then Play On". Na początku 1970 roku z Fleetwood Mac niespodziewanie odszedł Peter Green, który postawił na karierę solową. Jego miejsce zajęła grająca na klawiszach wokalistka Christine Perfect (wkrótce McVie). W 1971 roku z grupy zniknął Jeremy Spencer, który przez ostatni rok stał się liderem formacji. Po nagraniu albumu "Bare Trees" (1972) zespół opuścił także gitarzysta Danny Kirwan, którego zastąpili Bob Weston i Dave Walker (nagrał z Fleetwood Mac tylko jeden album "Penguin"). Bob Weston zrezygnował ze współpracy z grupą po płycie "Mystery to Me" (1974).
W 1975 roku McVie i Fleetwood zaprosili do zespołu soft-rockowy duet Lindseya Buckinghama i Stevie Nicks. Dzięki temu oblicze grupy zostało całkowicie odmienione – zarówno jeśli chodzi o image jak i o sposób grania. Jeszcze w tym samym roku ukazał się "debiutancki" album odświeżonego Fleetwood Mac, zatytułowany "Fleetwood Mac". Krążek w samych Stanach Zjednoczonych sprzedał się w ponad 5 milionach egzemplarzy, a zawierał takie przeboje jak "Over My Head", "Rhiannon" i "Say You Love Me".
Jednak wraz z sukcesami komercyjnymi przyszły kolejne nieporozumienia wśród członków grupy. Pomimo tych problemów następny album zespołu "Rumours" (1977) odniósł oszałamiający sukces zarówno w USA jak i na Starym Kontynencie – zajmując pierwsze miejsca zestawień. Płyta w samych Stanach znalazła ponad 17 milionów nabywców. Przyczyniły się do tego single "Go Your Own Way", "Dreams", "Don"t Stop" i "You Make Loving Fun". Kolejny album "Tusk" (1979) nie powtórzył już tego sukcesu.
Na początku lat 80. Fleetwood, Buckingham i Nicks nagrali solowe albumy, z czego największą popularnością cieszyła się płyta "Bella Donna" (1981) Stevie Nicks. W 1982 roku muzycy na chwilę połączyli siły jako Fleetwood Mac by nagrać album "Mirage", a następnie ponownie poświęcili się karierom solowym. W 1987 roku, po wydaniu piętnastego studyjnego album "Tango in the Night", Lindsey Buckingham opuścił grupę. Jego miejsce zajęli Billy Burnette i Rick Vito. W 1990 roku zespół w nowym składzie nagrał LP "Behind the Mask" i po raz pierwszy od 1975 roku album nie zyskał statusu Złotej Płyty.
W 1998 grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame
Zespół Fleetwood Mac w klasycznym składzie – Mick Fleetwood, John i Christine McVie, Lindsey Buckingham i Stevie Nicks – spotkał się dopiero w 1993 roku, grając w czasie inauguracji prezydentury Billa Clintona. Niebawem grupę opuściły Christine McVie i Stevie Nicks. W 2003 roku ukazał się album "Say You Will" – pierwsza od czasu "Tango in the Night" studyjna płyta Fleetwood Mac w klasycznym składzie.
Pomimo, że przez 47 lat działalności grupy przewinęło się przez nią wielu muzyków, największe sukcesy odnosiła ona, gdy w zespole grali Buckingham, Nicks, Christine McVie, John McVie oraz Mick Fleetwood.
The Black Keys
United Center, 1901 W Madison, Chicago, IL 60612
Sobota, 27 września, godz. 8 pm
Niedziela, 28 września, godz. 8 pm
Bilety: $57-98
Amerykański duet blues rockowy, składający się z wokalisty i gitarzysty Dana Auerbacha i perkusisty Patricka Carney’a. Grupa powstała w 2001 roku w Akron, w stanie Ohio.
W maju następnego roku wydali swoją debiutancką płytę „The Big Come Up”. Idąc za ciosem, już rok później zaprezentowali nowy krążek, „Thickfreakness”, który, tak, jak poprzednik – nagrywany był na ośmiośladowym magnetofonie z początków lat 80. Oba wydawnictwa odniosły duży sukces komercyjny, przynosząc formacji nie tylko popularność, lecz także kierunek, w jakim mają podążać.
W połowie stycznia 2004 roku ukazała się EP-ka „The Moan”, a osiem miesięcy później, światło dzienne ujrzał ich trzeci longplay, „Rubber Factory”. Materiał nagrywany był w opuszczonej fabryce w Akron. Po premierze – ruszyli w promocyjne tournee, podczas którego supportowali występy takich gwiazd, jak Pearl Jam, Beck i Radiohead. Materiał z występów został potem wydany na pierwszym koncertowym krążku The Black Keys, zatytułowanym po prostu „Live” (2005).
W maju 2006 roku fani otrzymali od formacji dwa prezenty – po pierwsze mini płytę „Chulahoma: The Songs of Junior Kimbrough”, na której znalazły się covery z repertuaru tego bluesmana i założyciela wytwórni Fat Possum Records, po drugie – następny album z ich występu na żywo, zatytułowany „Live in Austin, TX,”. Cztery miesiące później do sklepów trafił ich czwarty longplay, „Magic Potion”.
Na kolejny album, trzeba było poczekać dwa lata, gdy swoją premierę miał krążek „Attack & Release”. Jesienią 2008 roku wydano natomiast trzecią płytę koncertową, „Live at the Crystal Ballroom”.
W 2009 roku ukazało się bardzo ciekawe wydawnictwo, „Blakroc”, będące owocem współpracy muzyków z różnymi hip hopowymi artystami, między innymi Mos Defem, Ludacrisem, Q-Tipem, czy Jimem Jonesem.
W połowie maja 2010 roku, gdy do sklepów trafił album, „Brothers”, który zdobył statuetkę Grammy, w kategorii najlepszy album alternatywny.
Po otrzymaniu tej prestiżowej nagrody, duet The Black Keys zabrał się do pracy nad następcą bestsellerowego albumu. Pierwsza informacja na temat siódmej studyjnej płyty The Black Keys pojawiła się... w formie oferty sprzedaży samochodu marki chevrolet model el camino rocznik 1994 w gazecie "Akron Beacon Journal". Później duet umieścił w serwisie You Tube zapowiedź albumu w formie reklamy salonu sprzedaży używanych samochodów.
Album "El Camino", który trafi do sklepów 6 grudnia 2011 roku, zebrał pozytywne recenzje. Magazyn "Spin" ocenił płytę na 8 w 10-stopniowej skali, a recenzent porównał duet do "ZZ Top z brokatem na brodzie". "The Observer" dał nowemu albumowi The Black Keys 3 na 5 gwiazdek. "Album być może jest szybki i zabawny, ale też nie narzuca się" - czytamy w recenzji. Wreszcie recenzentka "Entertainment Weekly" dała albumowi prawie maksymalna notę (-A) i napisała, że zespół "stworzył w małym pokoju rakietę, która jest wystarczająco potężna, by pasować do filozofii większe jest lepsze".
Redakcja Monitora nie jest organizatorem powyższych imprez oraz koncertów i nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne zmiany. Aby upewnić się co do terminów, cen biletów, itd. należy kontaktować się bezpośrednio z organizatorami tych imprez.