Była burmistrzem Chicago w latach 1979 – 1983. Trzydzieści pięć lat po tym, jak została wybrana na to stanowisko, odbył się jej pogrzeb. Jane Byrne, która przeszła do historii jako pierwsza, i ciągle jedyna kobieta, która objęła najwyższy urząd w mieście, została pochowana w poniedziałek w Evanston. Jane Byrne zmarła w piątek 14 listopada. Miała 81 lat.
W uroczystościach pogrzebowych w parafii St. Vincent de Paul w dzielnicy Lincoln Park oprócz rodziny i przyjaciół zmarłej wzięli udział przedstawiciele miejskich i stanowych władz oraz mieszkańcy miasta. Po mszy kolumna pogrzebowa, z trumną okrytą flagą Chicago, która wyruszyła do Evanston zatrzymała się dwa razy: przed siedzibą władz miejskich City Hall w centrum i budynkiem przy 111. E. Chestnut, w którym Jane Byrne mieszkała od lat 70. Jane Byrne została pochowana na cmentarzu Calvary w Evanston, gdzie spoczywa jej najbliższa rodzina.
Burmistrz Rahm Emanuel w mowie pogrzebowej powiedział, że Jane Byrne "zarządzała miastem w czasach turbulencji i czasach transformacji". Jane M. Bryne urząd burmistrza Chicago sprawowała od 1979 r. do 1983 r. Demokratka jak do tej pory była jedyną kobietą na tym stanowisku .
Jane Margaret Burke urodziła się 24 maja 1933 roku w Chicago. W 1956 roku poślubiła porucznika piechoty morskiej Wiliama P. Byrne, który zginął pilotując samolot 31 maja 1959 roku. Para miała jedno dziecko, córkę Kathy Byrne. W 1978 roku Jane M. Byrne wyszła za mąż po raz drugi. Poślubiła dziennikarza Jay"a McMullena, z którym była do jego śmierci. McMullen zmarł na raka płuc w 1992 roku. Od lat 70. ubiegłego wieku była burmistrz Chicago mieszkała w tym samym budynku apartamentowym przy 111 East Chestnut.
Swoją karierę polityczną rozpoczynała w latach 60. ubiegłego wieku. Wtedy poznała burmistrza Richarda J. Daley"a, który w 1968 roku mianował ją na szefa departamentu ds. konsumentów. Byrne została zwolniona przez kolejnego burmistrza Michaela Bilandic w 1977 roku. Rok później postanowiła rozpocząć swoją pierwszą kampanię na stanowisko burmistrza. Udało jej się pokonać w demokratycznych wyborach ubiegającego się o reelekcję Bilandica. Byrne pomogli wtedy republikańscy wyborcy, którzy chcieli usunąć ze stanowiska Bilandica, ostro krytykowanego za opieszałą reakcję służb miejskich podczas pamiętnych śnieżyc paraliżujących Chicago w styczniu 1979 roku.
Ostatecznie Byrne wygrała wybory na burmistrza. Udzielone jej poparcie w granicach 82 procent głosów było największym w historii wyborów na to stanowisko. Jako 50. burmistrz Chicago stanowisko objęła 16 kwietnia 1979 roku. Jane M. Byrne mówiła o sobie, że jest liberalną reformatorką starającą się łączyć podzielne miasto - biedne południe i bogatą północ. W jej administracji na ważne stanowiska kierownicza mianowani byli Afroamerykanie.
W 1981 r. burmistrz Jane Byrne postanowiła wraz z drugim mężem Jay"em McMullenem zamieszkać w byłym kompleksie socjalnym Cabrini-Green na okres trzech tygodni. Akcja ta miała pomóc w poprawie sytuacji na osiedlu i zmniejszeniu tam przestępczości. W 1981 r. w wyniku wojny gangów zginęło tam aż 11 osób w ciągu zaledwie 3 miesięcy.
Jako burmistrz, Jane M. Byrne działała na rzecz ograniczenia przestępczości z bronią palną. Zrobiła wiele na rzecz promocji miasta. W czasach jej urzędowania rozpoczęto m.in. organizację festiwalu Taste of Chicago. Działała także na rzecz zwiększenia uprawnień mniejszości seksualnych, to właśnie burmistrz Jane Byrne jako pierwsza proklamowała Gay Pride Parade Day. Jej kadencji w City Hall towarzyszyły też problemy, w tym strajki nauczycieli, pracowników CTA i strażaków.
Ubiegająca się o reelekcję burmistrz Byrne przegrała zaledwie kilkoma punktami procentowymi demokratyczne prawybory w 1983 roku z czarnoskórym kandydatem Haroldem Washingtonem. To właśnie on był następcą Jane Byrne i zarazem pierwszym Afroamerykaninem na stanowisku burmistrza Chicago. Sama Byrne nie zrezygnowała jednak ze starań w ponownym ubieganiu się o urząd burmistrza i w 1987 roku wystartowała w kolejnych demokratycznych prawyborach. Ponownie przegrała z Haroldem Washingtonem, którego potem poparła w wyborach zasadniczych. Polityczną karierę Jane Byrne zakończyły dwie nieudane kampanie wyborcze: w 1988 roku na stanowisko sekretarza sądu okręgowego powiatu Cook i w 1991 roku, kiedy po raz czwarty zdecydowała się na start w wyborach na burmistrza przegrywając wówczas z Richardem M. Daley.
Jane Byrne nie była najlepszym burmistrzem w historii Chicago, nie była też najgorszym, ale była pierwszą kobietą na tym stanowisku i jak do tej pory jedyną.
W 1992 roku wydała książkę "My Chicago", w której opisała swoją polityczną karierę. W styczniu 2013 roku doznała udaru mózgu. W ostatnich latach ze względu na pogarszający się stan zdrowia Jane Bryne rzadko pokazywała się publicznie. W maju 2011 roku wzięła udział w ceremonii zaprzysiężenia Rahma Emanuel na 55. burmistrza Chicago. Na początku roku decyzją gubernatora Pata Quinna i Rady Miasta Chicago imieniem Jane Byrne nazwano połączenie autostrad 90/94/290 i ulicy Congress. Teraz nazwa tego odcinka brzmi "The Mayor Jane Byrne Interchange". W lipcu jej imieniem nazwano park Water Tower w okolicy historycznego obiektu znajdującego się przy 806 North Michigan Avenue.
JT
