Leonard Gogiel – poeta, urodzony 28 lipca 1938 roku w Birżach na Litwie. Zmarł 11 kwietnia 2015 roku w Chicago.
PRZEMIJANIE
Życie moje
Ekspres ku nieistnieniu
Rodzice dali bilet na jedną stronę
Mknie tętni pędzi, leci szalony
Sekundy na wagę złota
Przemijać nie chcę
Wracać nie mogę
Mijać pragnę
Wciąż tylko mijać
Mijać ojczyzny moje
Dawne i te przybrane
Litwa Kaszuby wyspa słoneczna
Zatrzymaj się czarnulki krzyczą
Stop come here sou English
Pokochamy za paręset dżejów
Nie odwracam się lecę i lecę
Na plecach ciąży ten bagaż
Klepsydra pod pachą ile jeszcze
Ziarenek tam pozostało
Niespełnione miłości
Niedokonane czyny zbrodnie niedopełnione
Raj utracony
Epoki mijam imperia mocarstwa
I wciąż mi nie jest dosyć
Zawołam do Tego, kto mnie stworzył
Za mało Boże za mało
Nie zdążyłem zrobić co chciałem
Nawet pokochać naprawdę
Pozwól Boże powtórzyć
Zobaczysz lepszy będę
Jednego życia za mało
Dona mihi vitam atternam
Tam zaś daleko daleko
Z grobu matka woła
Synu wracaj do ziemi
Tej ziemi
Gubię się w wiecznym mijaniu
Dokąd i po co lecę
W końcu potracę zmysły
Potrzaskam klepsydrę cholerną
Jak więzień rwie okowy
Ziarenka rozlecą się w kosmos
Cały się zmienię
Odmienię
Przemienię się w Księcia Małego
Wniebogłosy zawołam na Wszechświat cały
Gdzieżeś ty co na mnie czekałaś
Wszystkie te tysiąclecia
Gwiazdozbiory milczą
Wóz się odwraca do mnie osią
Niedźwiedzica Wielka Griżuło ratai
Rozpływają się drogi mleczne
Ptasia ścieżka
Za miliardami miliardów galaktyk
Gdzie już nic a nic nie przemija
Pustka odwieczna bez końca
Zabłąkała się błędna planeta
Dla której słońca zabrakło
Czy jeszcze tam kwitniesz na niej
Nie zwiędłaś czekając na mnie
Odezwij się wreszcie
Różo
Różyczko
Kocham cię ja twój książę
Malusieńka
Maleńka
Jedyna
9 lutego, 2013
KU WIOŚNIE
Ku wiośnie
Wiosłuję
Przez zimę której nie było
Wiosła ma
Połamane
Skrzydła są podcięte
Rozbitek ja nędzny
Titanic mój dawno zatonął
Ikar jestem niedoszły
Co chciał się rwać ku słońcu
Wiosłuję przez oceany
Ku brzegom starych ojczyzn
W głębiach drzemie zamek
Z jantaru rozbity
Strzegą go wajdelotki
Jak mam do niego dotrzeć
Jantar
Gintar
Morze dalekie Bałtów
Jura
Jurata
Już tam hen
Biją dzwony
Dzwony Wilna
W przedwiośnie
Na Kaziuka
Gintar (właściwie gintaras) – bursztyn (lit.)
Jūra – morze (lit.)
22 lutego, 2013
OBJAŚNIENIA
*Grįžulo ratai – Niedźwiedzica Wielka (lit.)
*Ratai – wóz (lit.)
*Mleczna Droga – po litewsku paukščių
*takas (ptasia ścieżka)
Redaguje: Elżbieta Chojnowska
elachojnowska@yahoo.com
