Aż trudno uwierzyć, że te sytuacje są tak podobne. W ramach wojny hybrydowej (najogólniej mówiąc – zastępczej) wschodni sąsiedzi Polski sprowadzają na polsko-białoruską granicę ludzi szukających lepszego życia. Czy to z Syrii, z Iraku, z Indii nawet, naganiacze jakimś sposobem przekonują tych ludzi, że przez tę właśnie granicę przedostaną się do raju, czyli do Unii Europejskiej. Idą pewnie na to ostatnie grosze tych nieszczęśników, o których my potem dowiadujemy się z mediów, że są przepychani przez Białorusinów, odpychani przez polską Straż Graniczną, głodują, marzną, taplają się w bagnach, błądzą w lasach, umierają! Wielu dopatruje się wśród nich rzezimieszków, bandytów, albo choć cwanych nierobów, którzy marzą tylko o dotarciu do “Zachodu”, rozłożeniu się obozem w mitycznej Europie i wyciągnięciu ręki po zasiłki. “Nie pozwolimy! Nie chcemy, nie przepuścimy” - słychać przy niejednym polskim biesiadnym stole. Władza też nie chce ich przepuścić, bo puści tych, to przyjadą kolejne tysiące, bo Łukaszenka nie przestanie, będzie nadal tych ludzi werbował. A przecież my, Polacy, musimy strzec granicy już nie tylko Polski, a całej Unii Europejskiej. Musimy strzec przed? Przed muzułmanami, żeby nie cytować obraźliwych określeń. Ukraińców przyjęliśmy z otwartymi ramionami - w milionach! - a tych - nie!
Przy granicy USA z Meksykiem koczują tysiące! Za poprzedniej administracji budowaliśmy przeciw nim mur, jednocześnie zatrzymując tłumy, które rosły też dlatego, że epidemia spowodowała zatarasowanie w ruchu granicznym. Teraz to rusza, mur się nie sprawdza, ludzie są “procesowani” i wpuszczani na teren USA z prawem do tymczasowego tu bytowania, póki się ich sytuacja nie wyjaśni ostatecznie. Siedzi to emigranckie towarzystwo głównie na barkach władz Teksasu. Aż się tamtejszy gubernator w końcu zdenerwował i zaczął emigrantów podrzucać - a to do Nowego Jorku, a to do Waszyngtonu i ostatnio - do Chicago. Jakże tak? - protestowała pani burmistrz Chicago, bez uzgodnienia, bez żadnej koordynacji? I następnie, bez uzgodnienia i żadnej koordynacji zaczęła tych ludzi odsyłać a to do Burr Ridge, a to do Elk Grove Village! Push back? Czy może - podaj dalej?
Smaczku sprawie dodaje taka drobnostka, że gubernator Teksasu jest republikaninem, burmistrz Chicago i gubernator Illinois to demokraci, więc cała akcja wygląda na chęć ukarania tzw “Sanctuary Cities”, czyli miast, które miały być przyjazne dla imigrantów. I jakoś tak jest, że w tych właśnie miastach rządzą demokraci, bo republikanie zwykle są przeciwni imigrantom. (Przy okazji - my Polacy chyba się za imgirantów nie uważamy, skoro tak chętnie popieramy republikanów, ale to temat na inny dzień).
Różnica jest jedna i widoczna z daleka - tutaj imigranci są już “sprocesowani” i trafiają do najnormalniejszych hoteli. Mają ludzkie warunki. Na granicy polsko-białoruskiej nie słychać, by ktoś badał ich sytuację, by państwo polskie zabierało ich do schronisk, hoteli itd. Pomagają organizacje charytatywne, które się za to odsądza w Polsce od czci i wiary, ludzie się dzielą - jedni niosą pomoc, nawet narażając się na restrykcje, inni pomagają uchodźców wyłapywać i oddawać w ręce władz.
Tutaj burmistrz czy gubernator umieszczają tych ludzi w hotelach, zapewniają im pomoc organizacji charytatywnych, dach nad głową, żywność, pomoc w znalezieniu pracy i osiedleniu się pośród lokalnej ludności.
Ani tu, ani tam nie bardzo się obcych kocha, nie bardzo się im sprzyja, ale jednak tutaj traktuje się bardziej po ludzku. Mimo wszystko.
Jest jeszcze jeden aspekt tej niemiłej sytuacji - specjaliści od zmian klimatu ostrzegają, że wieka emigracja dopiero przed nami. Będzie brakowało wody, będzie brakowało żywności… ludzie ruszą na północ. Jeśli będzie więcej uchodźców niż lokalnych, to kto będzie decydował? Kto będzie zamykał szlabany, stawiał mury? Czy jesteśmy gotowi?
Idalia Błaszczyk
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
