Znaczące decyzje („significant decisions”)
Ustawa stanu Illinois o małżeństwie i rozwiązaniu małżeństwa („The Illinois Marriage and Dissolution of Marriage Act”) określa, że istnieją co najmniej cztery kwestie związane z podejmowaniem decyzji, którymi należy się zająć w każdej sprawie – (1) edukacja, w tym wybór szkół, (2) zdrowie, w tym wszystkie decyzje dotyczące medycznych, stomatologicznych i psychologicznych potrzeb dziecka, (3) religia, oraz (4) zajęcia pozalekcyjne („extracurricular activities”).
Większość rodziców po prostu zgadza się podejmować wspólne decyzje („joint decisions”) we wszystkich znaczących sprawach – jak definiowane powyżej – w życiu ich dziecka.
Alternatywą jest wyrażenie zgody przez rodziców na wzajemne konsultowanie się w sprawie znaczących decyzji w celu wypracowania porozumienia, a jeśli strony nie są w stanie osiągnąć porozumienia, jedno z rodziców będzie miało ostateczne prawo podejmowania decyzji („ultimate decision-making authority”).
Wspólne podejmowanie decyzji w praktyce może odbywać się tak, że strony oczekują pojawienia się znaczącej kwestii, a następnie zwracają się do sądu o podjęcie decyzji.
Jeśli rodzice nie mogą dojść do porozumienia, kto będzie podejmował ważne decyzje w sprawie dziecka, sędzia zadecyduje, który rodzic będzie miał prawo podejmowania ostatecznych decyzji w każdej dziedzinie życia dziecka.
Sąd przydziela obowiązki związane z podejmowaniem decyzji zgodnie z tym, co jest w dziecka najlepszym interesie („best interest of the child”) i może wziąć pod uwagę wszelkie istotne czynniki przy ustalaniu przydziału podejmowania decyzji.
Rzeczywistość jest taka, że sędziowie wyznaczą przedstawiciela dziecka („child representative”) lub opiekuna procesowego („guardian ad litem”) w celu rozpatrywania sytuacji rodziców i dziecka w celu przedstawienia sędziom podsumowania ustaleń dotyczących czynników, które sąd bierze pod uwagę.
Istnieją również kwestie, które nie będą brane pod uwagę, takie jak zachowanie rodzica, które nie wpływa na jego relację z dzieckiem. To wszystko, co nie wiąże się z bezpośrednią interakcją rodzica z dzieckiem (np. niebezpieczne hobby, fakt, że imprezuje, kiedy nie ma u niego dziecka w domu, i inne).
Nie należy oczekiwać, że sędzia równo podzieli kwestie decyzyjne. Ustawa nie wymaga, aby każdemu z rodziców przydzielić obowiązki decyzyjne.
Nawet jeśli rodzic nie ma obowiązku podejmowania decyzji, rodzic nadal będzie podejmował wiele decyzji w czasie, kiedy przysługuje mu czas rodzicielski („parenting time”).
Codzienne decyzje
Rodzic ponosi wyłączną odpowiedzialność za podejmowanie rutynowych decyzji w odniesieniu do dziecka oraz za decyzje mające wpływ na zdrowie i bezpieczeństwo dziecka w czasie, kiedy przebywa z nim w ramach wyznaczonego czasu rodzicielskiego.
Jeśli rodzic naprawdę nie jest w stanie podejmować wartościowych decyzji w czasie, kiedy przebywa u niego dziecko, może się okazać, że powinien być nadzorowany („supervised”) podczas czasu rodzicielskiego.
Po przesłuchaniu („hearing”), jeżeli sąd na podstawie przeważających dowodów stwierdzi, że rodzic zaangażował się w jakiekolwiek zachowanie, które poważnie zagrażało zdrowiu psychicznemu, moralnemu lub fizycznemu dziecka lub które znacznie zakłóciło rozwój emocjonalny dziecka, sąd wydaje w razie potrzeby nakazy, aby chronić dziecko. Takie nakazy mogą obejmować między innymi nakazy nadzoru podczas czasu rodzicielskiego.
Modyfikacja obowiązków decyzyjnych po rozwodzie
Większość rodziców decyduje się na wspólne podejmowanie decyzji dotyczących życia swoich dzieci. Jednak często stwierdzają, że wspólne podejmowanie decyzji nie jest realne i że w przyszłości decyzje muszą być podejmowane jednostronnie („unilaterally”).
Niezwykle trudno jest od razu zmodyfikować obowiązki decyzyjne („decision-making responsibilities”) w ciągu dwóch lat od wpisania wyroku („Order”) określającego te obowiązki.
Sąd modyfikuje plan wychowawczy („parenting plan”) lub orzeczenie w sprawie przydziału czasu rodzicielskiego, gdy jest to konieczne, aby służyć temu, co jest w dziecka najlepszym interesie, jeżeli uzna, że na podstawie faktów, które pojawiły się od czasu uprawomocnienia istniejącego planu wychowawczego lub orzeczenia w sprawie przydziału czasu rodzicielskiego lub nie były w nim przewidziane, nastąpiła znaczna („substantial”) zmiana w sytuacji dziecka lub któregokolwiek z rodziców i że modyfikacja jest konieczna, aby służyć temu, co jest w dziecka najlepszym interesie. Sąd może zmienić plan wychowawczy lub orzeczenie o przydziale czasu rodzicielskiego bez wykazania zmienionych okoliczności, jeżeli strony wyrażą zgodę na modyfikację.
Bardziej realistycznie, jeśli możesz udowodnić, że podejmowałeś wszystkie decyzje, dopóki drugi rodzic nie zaczął wysuwać jednego nieuzasadnionego żądania, sąd może zmienić przydział obowiązków decyzyjnych, jeśli zmiana ta odzwierciedla rzeczywisty układ, w ramach którego dziecko było objęte opieką na czas sześciu miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o modyfikację.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej lub potencjalnej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
Zapraszamy do kontaktu telefonicznego, aby umówić się na poufną konsultację w sprawie prawa rodzinnego w Illinois.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel: 312-450-3630
www.Facebook.com/BrukaloLaw
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
