Istnieje wiele powodów, dla których para może zdecydować się na zakończenie związku małżeńskiego. Niewierność („infidelity”) często jest cytowana jako przyczyna rozpadu związku. Zrozumienie roli, jaką niewierność może odgrywać w sądowej sprawie rozwodowej w stanie Illinois, może pomóc współmałżonkom w podjęciu decyzji, które pozwolą im rozwiązać spory i zakończyć proces rozwodowy.
Postępowanie w przypadku niewierności przy składaniu wniosku o rozwód
Kiedy jeden ze współmałżonków wnosi pozew o rozwód, może sądzić, że będzie musiał wyszczególnić powody, dla których chce zakończyć małżeństwo, a także, że zrzucenie winy za rozwód na niewierność popełnioną przez współmałżonka zapewni wnioskującemu korzyść w trakcie postępowania rozwodowego. Jednak od czasu zmiany Ustawy o Małżeństwie oraz Rozwiązaniu Małżeństwa w Illinois” (Illinois Marriage and Dissolution of Marriage Act) w 2016 roku, stan nie uznaje już opartych na winie („fault”) podstaw do rozwodu. Oznacza to, że pozew rozwodowy nie zawiera konkretnych powodów, dla których dana osoba chce zakończyć swoje małżeństwo i nie zawiera żadnych roszczeń dotyczących tego, czy którakolwiek ze stron była winna rozpadu związku pary.
Ponieważ wszystkie sprawy dotyczące rozwiązania małżeństwa są uważane za rozwody bez winy („no fault divorce”), pozew o rozwód będzie po prostu stwierdzał, że małżeństwo powinno zostać rozwiązane z powodu nie dających się pogodzić różnic („irreconcilable differences”). Oznacza to, że związek pary załamał się nie do naprawienia („beyond repair”), a próba pogodzenia nie byłaby w najlepszym interesie współmałżonków oraz rodziny (współmałżonków oraz ich dzieci). Ma to pomóc uniknąć kłótni o to, kto jest winny rozpadowi małżeństwa, co może zmniejszyć konflikty podczas procesu rozwodowego.
Czy niewierność wpłynie na podział majątku małżeńskiego („marital property”)?
W sprawach dotyczących niewierności jeden ze współmałżonków może uważać, że ponieważ drugi współmałżonek ponosi winę za rozwód, strona winna powinna otrzymać mniejszą część majątku małżeńskiego. W przypadku podziału majątku obowiązuje jednak zasada rozwodu bez winy. Prawo stanu Illinois wyraźnie stanowi, że majątek małżeński powinien być dzielony między współmałżonków w uczciwy i sprawiedliwy („fair and equitable”) sposób, bez uwzględniania ‘wykroczenia małżeńskiego’ („marital misconduct”).
Decyzje sądu dotyczące podziału majątku będą oparte na wielu innych czynnikach, w tym na przykład:
- Wkład każdego ze współmałżonków w małżeństwo i nabycie lub zachowanie („acquisition or preservation”) majątku, poprzez m.in. uzyskiwanie dochodów, wykonywanie usług domowych lub dokonywanie ulepszeń w celu zwiększenia wartości domu;
- Sytuacja ekonomiczna każdego ze współmałżonków, w tym dochód, który obecnie osiąga, oraz zdolność do zarabiania na podstawie wykształcenia, doświadczenia i umiejętności;
- Wszelkie problemy, które wpływają na finanse lub zdolność do zarabiania współmałżonków, w tym ich wiek, stan zdrowia, historia pracy, zobowiązania oraz bieżące potrzeby;
- Chęć współmałżonka do posiadania domu rodzinnego pary lub dalszego życia w domu przy zachowaniu podstawowej fizycznej opieki nad dziećmi pary;
- Konsekwencje podatkowe, które mają wpływ na każdego współmałżonka w oparciu o majątek, który będzie posiadał;
- Wszelkie zobowiązania, które współmałżonek może mieć z poprzedniego małżeństwa lub związku, takie jak nakazy alimentów na dziecko lub nakazy alimentacyjne dla poprzedniego współmałżonka.
Jednym z nielicznych powodów, dla których niewierność może wpłynąć na proces podziału majątku, będzie oskarżenie współmałżonka o dyssypację, czyli roztrwonienie („dissipation”) majątku małżeńskiego. Dyssypacja obejmuje wykorzystanie majątku małżeńskiego dla wyłącznej korzyści danej osoby i do celów niezwiązanych z małżeństwem lub rodziną. Osoba, która zaangażuje się w romans, może zostać oskarżona o dyssypacje majątku na wiele sposobów, na przykład kupując drogie prezenty dla kochanka/i lub jeżdżąc na wycieczki z kochankiem/ą.
Kiedy współmałżonek zgłasza roszczenie o dyssypację, będzie musiał wykazać, że drugi współmałżonek niewłaściwie wykorzystał fundusze małżeńskie po tym, jak związek pary zaczął się bezpowrotnie rozpadać („irretrievably break down”). Generalnie, jeden ze współmałżonków ma możliwość złożyć wniosek o dyssypację w ciągu trzech lat od jej wykrycia lub od czasu, kiedy powinien był wiedzieć o niewłaściwym wykorzystaniu majątku małżeńskiego przez drugiego współmałżonka. Jeśli roszczenie o dyssypację zostanie uznane za zasadne, współmałżonek, który niewłaściwie wykorzystał majątek małżeński, może być zobowiązany do zwrotu majątku małżeńskiego, którego używał do celów innych niż małżeńskie, lub może otrzymać mniejszy w nim udział.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej lub potencjalnej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
Zapraszamy do kontaktu telefonicznego, aby umówić się na poufną konsultację w sprawie prawa rodzinnego w Illinois.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel: 312-450-3630
www.Facebook.com/BrukaloLaw
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
