Środa, 10 kwietnia
Niebo stało się dla nas łaskawe po wczorajszej ulewie w Kamakura, słońce świeci, nie widać żadnej chmurki, i tak ma pozostać do końca naszego pobytu w Japonii! Idziemy na dworzec kolejowy, gdzie zaskakuje nas widok ruchomej, ludzkiej ściany. Odziani w szare garnitury biznesmeni ruszają do pracy, ze skupioną twarzą, w milczeniu. W tym kraju, na ruchliwym dworcu jest to poranna normalka, dla nas - mieszkających w USA - zupełna egzotyka!
Dworzec kolejowy Wrighta w Nikko, Japonia
Wchodzimy na peron shinkansena oczekując sławetnego pociągu-pocisku, który od 1964 roku wrył się na stałe w świadomość lokalnych podróżnych i światowej opinii. W końcu... jest; w cichym szumie nadciąga smukły dziób lokomotywy, jak paszcza krokodyla! Wsiadamy do czystego, nowoczesnego wnętrza składu Yamabiko 205, i na trasie pokonywanej w 50 minut do Utsonomiya odczuwamy prędkość mechanicznego potwora. W Utsunomiya przesiadamy się na lokalny pociąg w kierunku Nikko. Wygodnie siedząc w na pół pustym wagonie możemy podziwiać krajobraz wsi, a w oddali zalesione wzgórza. Na najwyższych szczytach widać śnieg!
Kwitną azalie, Nikko
Na zabytkowy dworzec kolejowy w Nikko wtaczamy się po 40 minutach jazdy. Ten oryginalny w kształcie budynek został zbudowany w 1915 roku, a zaprojektowany przez znanego nam z Chicago architekta Franka Lloyda Wrighta. Robimy zdjęcia i ulicą pełną uroczych domków, sklepów i restauracji dochodzimy do rzeki Daiya i świętego mostu Shinkyo spinającego jej strome brzegi. To właśnie tutaj, 16 wieków temu, mędrzec Shodo Shonin w drodze do świętej góry Nantai przekroczył spienione wody na grzbiecie dwóch okiełznanych węży i założył pierwszą w okolicy świątynię. Oryginalny most zbudowano w 1636 roku, lecz zniszczyła go powódź, a podziwiana dzisiaj, kryta czerwoną laką wierna rekonstrukcja datuje się z 1907 roku. Tuż za mostem rozpoczyna się teren Parku Narodowego Nikko, światowe dziedzictwo kultury UNESCO, gdzie dwa spośród świątynnych kompleksów nie powinny ujść uwadze żadnego szanującego się turysty: Toshogu oraz Futarasan. W ambitnym planie chcemy dzisiaj ujrzeć oba!
Błękitne niebo nad sanktuariium szogunów Tokugawa, Nikko
Czy nazwiska takie jak Oda Nobunaga, Toyotomi Hideyoshi i Tokugawa Ieasu winny być znane polskiemu czytelnikowi? Dla mojego pokolenia zapewne tak, za sprawą powieści Jamesa Clavella z 1976 roku, umiejętnie zinscenizowanej w serialu "Szogun", gdzie główną rolę zagrał Toshiro Mifune, a angielskiego rozbitka - Richard Chamberlain. Otóż wymieniona trójka stworzyła najpotężniejszy z japońskich szogunatów. Tokugawa Ieasu podporządkował sobie cały kraj, wyniósł stolicę z Kioto do Edo (dzisiejsze Tokio) znakomicie rozwijając administrację kraju i powodując wzrost stolicy do miana największego wówczas miasta świata. Na początku XVIII stulecia Edo liczyło milion mieszkańców!
Brama Karamon, sanktuarium szogunów Tokugawa, Nikko
Pogoda jest piękna, na zboczach gór szaleją barwy wiosny, kiedy zagłębiamy się w las smukłych cedrów. Ten idylliczny zakątek kraju tak zachwycił Tokugawę Ieasu, że w 1617 roku zapragnął, aby jego doczesne szczątki spoczęły w tym właśnie miejscu. Wielki szogun nie mógł się nawet domyślać, że jego wnuk, Tokugawa Iemisu w 20 lat później skompletuje dla niego świątynny kompleks, który splendorem obezwładni rywali, a setki lat później stanie się jednym z najwspanialszych miejsc turystycznych w Japonii, a dla wielu - jej najciekawszym obiektem.
Samuraj na straży mauzoleum szoguna Tokugawy Ieasu, Nikko
W skupieniu dochodzimy do Toshogu shrine, mauzoleum szoguna Tokugawa Ieasu. Przed bramą Omote-mon, po lewej, wznosi się wysoka na 40 metrów, 5-piętrowa pagoda Gojuno-to, każdy jej poziom reprezentuje ziemskie żywioły plus Niebiosa. Wchodzimy na zachwycający architekturą dziedziniec. Z lewej ukazuje się Święta Stajnia ze słynnym wizerunkiem trzech małpek zasłaniających usta, uszy i oczy. Ta płaskorzeźba odzwierciedla buddyjską zasadę niewidzenia, niesłyszenia i niemówienia zła.
Wąż smok pustelnika Shonina, Nikko
Pośród wiekowych drzew wznoszą się drewniane, pokryte laką budowle: świątynie, kaplice, magazyny... Wszystkie bogato ozdobione rzeźbami i malowidłami. Dominuje złoto, karmin oraz zieleń. Do poszczególnych poziomów dziedzińców wiodą bogato rzeźbione bramy: Yomeimon i Karamon, po ich bokach pysznią się wieże; dzwonów i bębnów. Yomei-mon jest - nawiasem mówiąc - najsłynniejszą i najpiękniejszą bramą w Kraju Kwitnącej Wiśni! Reliefy na jej ścianach wyobrażają misternie splecione rośliny, pełne wdzięku zwierzęta, scenki rodzajowe z ludźmi i.... oczywiście smoki jako tradycyjne symbole władzy. Pełna, architektoniczna i estetyczna nirwana! Fotografujemy bez wytchnienia, aby w rezultacie sprawdziło się antyczne, chińskie przysłowie; "jeden obraz przekazuje więcej niż tysiąc słów".
Tekst i zdjęcia: Andrzej Kulka
Autor jest zawodowym przewodnikiem i właścicielem chicagowskiego biura podróży EXOTICA TRAVEL, organizującego wycieczki po całym świecie, również do JAPONII na Święto Kwitnienia Wiśni, od 30 marca do 6 kwietnia 2025 roku. Bliższe informacje i rezerwacje: EXOTICA TRAVEL, 6741 W. Belmont, Chicago IL 60634, tel. (773) 237 7788, strona internetowa: andrzejkulka.com/destinations/japonia-marzec-2025
