Z Andrzejem Kulką w świat
Park Narodowy Zion (Zion National Park) położony jest w południowo-zachodnim narożniku stanu Utah, zajmując obszar prawie 600 km kw. (146 551 akrów). Od maja do października należy oczekiwać temperatur rzędu 2-40C w dzień oraz 8-25C w nocy. Zimy są łagodne, z temperaturami często powyżej zera stopni Celsjusza. Śnieg pada rzadko w samym kanionie Rzeki Dziewiczej, jednak kumuluje się na płaskowyżu otaczającym Zion.
Ze względu na elementy klimatu pustynnego Zion nadaje się do zwiedzania przez cały rok. Moją ulubioną porą jest zima, kiedy biały puch pokrywający wyższe partie Zion kontrastuje z czerwienią skał, zielenią iglastych drzew i błękitnym niebem.
Docierając do tego parku narodowego warto wiedzieć, że skały budujące tutejsze kaniony to nic innego jak archaiczne wydmy, nawiewane jedna na drugą miliony lat temu, w epoce jurajskiej. Całe skalne otoczenie jest więc "skamieniałą pustynią", co wyraźnie widać na niektórych przekrojach, a zwłaszcza na ścianie góry Checkerboard mesa przy wschodnim wjeździe do Parku. Osadowe skały pochodzenia pustynnego można łatwo poznać po charakterystycznej, ukośnej laminacji, gdzie warstewki piasku/ piaskowca ułożone są ukośnie, czyli dokładnie tak jak na przeciętej w poprzek wydmie.
Rzeka Dziewicza rozpoczęła tworzenie kanionu Zion mozolnym wcinaniem się w skalne podłoże. Jej erozyjna działalność pozwoliła w ciągu ostatnich 13 milionów lat wyżłobić w piaskowcu szczelinę o pionowych klifach wysokości od 800 metrów do 1 kilometra! Tworzenie kanionu trwa nadal.
Indianie z plemienia Anasazi i Pajute prawdopodobnie zamieszkiwali wnętrze Kanionu Zion. Pod koniec XIX stulecia mormońscy osadnicy z Salt Lake City zaczęli wkraczać na południowe pogranicza dzisiejszego stanu Utah, będącą wtedy dziką, niemal niezamieszkałą krainą. Kanion nazwany przez nich Little Zion (mały Syjon) zrobił na nich tak wielkie wrażenie, że opisywali go, jako naturalne, boskie świątynie. Zion uzyskał status parku narodowego w dniu 19 listopada 1919 roku.
Park Narodowy Zion oferuje oniemiałym z podziwu widzom jedne z najpiękniejszych acydzieł skalnej rzeźby, jakie na Ziemi stworzyła Natura. Kanion Rzeki Dziewiczej oraz fantazyjne w swoim kształcie barwne szczyty płaskowyżu są największą atrakcją tego Parku. Skały w kształcie wieżyc, pszczelich uli, grzybów i łuków zachwycają. Krajobraz z jednej strony onieśmiela swoim ogromem, z drugiej - fascynuje uroczymi detalami w rodzaju mieniącego się kolorami kolibra spijającego nektar z kwiatu w ogrodzie "wiszącym" na stromych ścianach klifu.
Z wyjątkiem tłocznego okresu od późnej wiosny do wczesnej jesieni, możemy - w pozostałych miesiącach roku - napawać się w ciszy i do woli kształtami oraz barwami kanionów spacerując po licznych tutaj szlakach. Patrząc na niektóre skalne wieżyce doznaje się wrażenia podobnego do oglądania egipskich piramid czy świątyń Tajlandii. Podobnie jak w Wielkim Kanionie Kolorado jest w tym widoku coś nieziemskiego. Nic dziwnego zatem, że pierwsi odkrywcy nadawali poszczególnym górom odpowiednie do swojego majestatu nazwy: Wielki Biały Tron, Góra Słońca, Świątynia Sinawawa, Wschodni Tron, Trzech Patriarchów, Ołtarz Ofiarny...
Część turystów zadowala się przejazdem przez Park z postojami w wyznaczonych miejscach, część natomiast urozmaica pobyt wędrując pieszo poprzez różne jego fragmenty. Jest to bez wątpienia najlepsza forma zwiedzania i odpoczynku w Parku. Same tylko nazwy niektórych szlaków pieszych rozbudzają i tak już podekscytowaną wyobraźnię; Szmaragdowe Stawy, Ukryty Wąwóz, Lądowisko Aniołów...
Na terenie Parku istnieje blisko 200 kilometrów tras dla piechurów, a więc wystarczająco dużo, aby uciec od tłumów.
Tekst i zdjęcia: Andrzej Kulka. Autor jest zawodowym przewodnikiem i właścicielem chicagowskiego biura podróży EXOTICA TRAVEL, organizującego wycieczki po całym świecie, z Parkiem Narodowym Zion włącznie, w dniu 7 listopada 2020. Bliższe informacje i rezerwacje: EXOTICA TRAVEL, 6741 W.Belmont, Chicago IL 60634, tel. (773) 237 7788, strona internetowa: www.andrzejkulka.com
