Radioaktywność
Po tym jak Wilhelm Conrad Röntgen odkrył działanie promieniowania X, dzięki któremu możemy widzieć kości bez ingerencji chirurgicznej, francuski chemik i fizyk oraz laureat nagrody Nobla Antoine Henri Becquerel postanowił zbadać związek promieni rentgena z naturalną zdolnością niektórych substancji do wytwarzania światła. Postanowił użyć soli uranowych do wywoływania fotografii z nadzieją, że uda mu się schwytać promienie słoneczne i ich energię. Czekając na dobrą do eksperymentu pogodę zauważył, że mimo zachmurzenia zdjęcia zostały prześwietlone, co oznaczało, że efekt spowodowany był związkami uranu.
Sacharyna
W dobie szerzącej się choroby cukrzycowej, coraz więcej ludzi szuka zdrowszych zamienników cukru. Jednym z nich jest słodzik produkowany z sacharyny. Środek słodzący wynaleziono w 1879 roku przez dwóch chemików – Constantina Fahlberga i Iry Remsen. Podczas prac laboratoryjnych na Uniwersytecie Hopkinsa panowie postanowili zrobić sobie śniadanie. Fahlberg nie umył rąk, co spowodowało, że chemikalia pozostały na jego dłoniach. Jedząc posiłek poczuł słodycz pochodzącą z osadu wytworzonego w wyniku doświadczeń. Chemicy postanowili przyjrzeć się temu odkryciu i już w roku 1900 sacharyna została wprowadzona do produkcji artykułów spożywczych w Stanach Zjednoczonych.
LSD
Jest jedną z najbardziej aktywnych substancji psychodelicznych o właściwościach halucynogennych na świecie. Narkotyk został zsyntetyzowany podczas prac nad lekiem wspomagającym skurcze macicy podczas porodu. Szwajcarski chemik Albert Hofman, z uwagi na brak skuteczności substancji, stracił zainteresowanie nad dalszymi pracami i nie przejął się nietypowym zachowaniem zwierząt, którym ją podano. Wrócił jednak do badań po kilku latach i podczas eksperymentu w roku 1943 prawdopodobnie część narkotyku dostała się do organizmu chemika. Jego reakcja była zaskakująca, stał się zmęczony i skołowany, a także doznał pierwszych, niewyraźnych halucynacji. Po tym doświadczeniu zaaplikował sobie odmierzoną dawkę substancji i… ruszył na rowerze do domu. Zaczął widzieć dziwne rzeczy oraz słyszeć nieistniejące dźwięki, a jego odczucia wahały się między euforią a przerażeniem. Eksperymentował jeszcze przez długi czas, a samą substancją zainteresowało się wojsko, koncerny, a nawet FBI. Swoje odkrycie Albert Hofman podsumował takimi słowami: „Myślę, że nigdy wcześniej w ludzkiej ewolucji LSD nie było aż tak potrzebne. Substancja ta jest narzędziem, które umożliwi nam rozwinąć się w to, czym mamy być, ulepszyć”.
Ciastolina
Aktualnie znana na świecie jako masa plastyczna do zabawy, przypominająca właściwościami plastelinę. W jej skład wchodzą między innymi mąka, sól i woda. Jej pomysłodawcą był przedsiębiorca Joseph McVicker, który wprowadził ciastolinę na rynek i sprzedawał jako materiał do usuwania sadzy z tapet. Po pewnym czasie technologia produkcji tapet zmieniła się i nowe nie wymagały już czyszczenia. McVicker zaczął tracić klientów, jednak w momencie kryzysu z pomocą przyszła Kay Zufall, nauczycielka przedszkolna, która wpadła na pomysł, że można wykorzystać produkt jako materiał dekoracyjny. Dzięki temu pomysłowi usunięto z masy detergent i zastąpiono go kolorami oraz zastosowano nową nazwę „Play-doh”, która stosowana jest do dziś.
Penicylina
W roku 1928 Alexander Flemig, który był profesorem bakteriologii, podczas eksperymentu z koloniami bakterii Staphylococcus w swoim laboratorium zauważył, że na jego próbkach pojawiła się pleśń. Przyjrzał się jej pod mikroskopem i zauważył, że bakterie tworzą swoje kolonie z dala od pleśni. Od tej pory rozpoczęto badania nad penicyliną, która pozwoliła na rozpoczęcie produkcji antybiotyków już w latach 40-tych XIX wieku.
Viagra
Początki popularnej „niebieskiej tabletki” miały zupełnie inne zastosowanie niż powszechnie nam znane. Pierwotnie miał być to środek wspomagający pracę serca, jednak podczas testów okazało się, że substancja nie działa na serce, ale ma efekt w innym miejscu. Pochylono się nad doświadczeniem i rozpoczęto badania oraz testy jako lek wspomagający erekcję. Za odkrywców właściwości substancji uważa się dwóch badaczy – Petera Dunna oraz Albeta Wooda. Viagra w obecnej postaci trafiła do produkcji w 1998 roku.
Guma wulkanizowana
Opony, których używamy powszechnie w samochodach wydają się czymś zupełnie zwykłym, jednak historia powstania materiału, z którego są zrobione, jest zaskakująca. Cofnijmy się do roku 1839 kiedy to amerykański przedsiębiorca Charles Goodyear eksperymentował z gumą, by ta nie topiła się w słońcu i nie zamarzała w niskiej temperaturze. Charles postanowił spróbować z mieszanką gumy i kwasu azotowego, lecz ku jego zdziwieniu materiał stał się czarny. Wzburzony wyrzucił gumę, ale gdy zauważył, że stała się gładka i twarda, postanowił wznowić swoje testy. Dodał do mieszanki siarkę i w euforii rzucił próbką tak, że poleciała na rozgrzany piec. Zaskoczony Goodyear zauważył, że guma się nie stopiła, ale stała się mocna, odporna na warunki i szczelna. Testował jeszcze przez długi czas używając pary wodnej do ogrzewania mieszanki gumy i siarki, aż doszedł do momentu, kiedy narodziły się opony.
Super Glue
Znany na całym świecie klej ma swoją historię, która rozpoczęła się już w roku 1942. Sytuacja miała miejsce w amerykańskiej firmie Eastman Kodak, znanej z produkcji aparatów fotograficznych oraz akcesoriów do fotografii. Jeden z pracowników Kodaka, Dr Harry Coover, miał za zadanie opracować przezroczysty plastik dla przemysłu zbrojeniowego, by wytworzyć z niego celowniki do broni palnej. Harry porzucił projekt, gdyż cyjanoakryl metylu, którego użył do stworzenia plastiku okazał się zbyt lepki. Po latach, jego kolega Fred Joyner, w ramach eksperymentu, rozlał mieszankę akrylanów między soczewki, by zmierzyć refraktometrem załamanie światła. Niestety doszło do zniszczenia bardzo kosztownej maszyny, gdyż soczewki skleiły się tak mocno, że nie dało się ich rozdzielić. Tym razem Dr Coover nie odwrócił się od podpowiedzi losu i rozpoczął badania nad zjawiskiem. I tak w 1958 roku Kodak zaczął produkcję uniwersalnego kleju „Eastman 910”, którego nazwę po pewnym czasie zmieniono na „Super Glue”.
Adrian Pluta
Email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
