W 2016 roku nastąpiła zmiana w ustawie o rozwiązaniu małżeństwa stanu Illinois. Wprowadzono rozwody bez winy („no fault divorce”). Stan Illinois dołączył wtedy do krajowego trendu odchodzenia od rozwodów opartych na winie („fault”) i skupiania się zamiast tego na tym, co jest w najlepszym interesie rodziny („best interest of the family”). Od 2016 roku wszystkie rozwody w Illinois mają tylko jedną dostępną podstawę do rozwodu:
niedające się pogodzić różnice („irreconcilable differences”), które spowodowały nieodwracalny rozpad („irretrievable breakdown”) małżeństwa, a próby pojednania nie powiodły się lub przyszłe próby pojednania byłyby niewykonalne i nie leżałyby w najlepszym interesie rodziny.
Rozwód bez winy i znaczenie różnic nie do pogodzenia
W kilku przypadkach poproszono sądy o określenie znaczenia ‘różnic nie do pogodzenia’. W przypadkach, w których strony zgadzają się, że żyły ‘oddzielnie oraz osobno’ („separate and apart”) przez sześć miesięcy, istnieje niepodważalne domniemanie („irrebuttable presumption”), że powstały różnice nie do pogodzenia. Przed rokiem 2016 i zmianą ustawy sądy definiowały ‘nie do pogodzenia różnice’ jako istnienie problemów małżeńskich, które tak osłabiły związek małżeński, że legalny związek małżeństwa został zniszczony.
Dowód niemożliwych do pogodzenia różnic
Na dowód spełnienia podstaw niedających się pogodzić różnic współmałżonkowie muszą oświadczyć, że przez okres sześciu miesięcy przed złożeniem wniosku/petycji o rozwód żyli w separacji. Nie oznacza to, że koniecznie jeden z nich musiał się wyprowadzić i mieszkać w oddzielnym gospodarstwie domowym przez sześć miesięcy przed złożeniem wniosku/petycji o rozwód. W tym przypadku, to określenie w języku prawniczym oznacza to, że strony rozwodu – współmałżonkowie – nie żyli wspólnie jako aktualne małżeństwo przez wymagany okres – nawet jeśli mieszkali w tym samym domu.
W jednym przypadku sprawy rozwodowej w Illinois współmałżonkowie korzystali z oddzielnych sypialni pod jednym dachem, bez znaczącej komunikacji z sobą, ale nadal dzielili podstawowe rodzinne zobowiązania finansowe. Biorąc pod uwagę fakt, że korzystali z oddzielnych sypialni i nie mieli znacznej komunikacji pomiędzy sobą, sąd w tym przypadku stwierdził, że współmałżonkowie żyją ‘oddzielnie oraz osobno’ w ramach znaczenia tego pojęcia w ramach ustawy o rozwiązaniu małżeństwa stanu Illinois. W innym przypadku zeznanie żony, że współmałżonkowie nie współżyli ze sobą od dwóch i pół roku oraz ze spali w osobnych łóżkach, zanim mąż na stałe się wyprowadził, wystarczyło do ustalenia przez sąd, że strony żyły ‘oddzielnie oraz osobno’ w ramach wymogów ustawy.
Rozwód bez winy – nie musi mieć miejsce złe zachowanie
Fakt, że jedynymi dostępnymi podstawami do rozwodu są ‘różnice nie do pogodzenia’, oznacza również, że jeden z współmałżonków nie musi już powoływać się na nadużycia („abuse”), niewierność („infidelity”), porzucenie („abandonment”) lub nadużywanie substancji („substance abuse”), aby uzyskać rozwód. Drugą stroną tego jest to, że jeśli jeden współmałżonek znęca się nad drugim, ma miejsce cudzołóstwo, jeden współmałżonek porzuca drugiego lub ma problem z niekontrolowanym nadużywaniem substancji (i dlatego drugi współmałżonek wnioskuje o rozwód) – sąd nie będzie się tym przejmował.
O ile coś w tych czynnościach lub zachowaniach nie wpływa na zdolność i przydatność jednego współmałżonka do wychowywania dzieci lub jeśli nie wydaje wspólnego majątku małżeńskiego w celu kontynuowania tych czynności, sąd prawdopodobnie nie będzie chciał w ogóle usłyszeć o złym zachowaniu jednego z współmałżonków. Jednakże, jeśli ma miejsce jedna z tych kwestii – na przykład problem z alkoholem lub nielegalnymi narkotykami, które wpływają na zdolność jednego ze współmałżonków do dzielenia obowiązków rodzicielskich, sąd musi wysłuchać zeznań o rodzicu zachowującym się w nieodpowiedni sposób, aby mógł wydać odpowiedni nakaz („Order”).
Charakter i niewłaściwe zachowanie mogą odgrywać rolę w ustaleniach dotyczących opieki nad dziećmi. Jednak, jeśli współmałżonek pozostający w związku pozamałżeńskim nie ujawnił dzieci z małżeństwa swojemu chłopakowi lub dziewczynie, oraz nie przedstawił dzieciom swojego nowego partnera, to niewierność może nie odgrywać tak dużej roli w argumentach o opiece nad dziećmi, jak chciałby tego zdradzony współmałżonek.
Jeśli jeden ze współmałżonków na przykład wydaje mnóstwo pieniędzy lub niszczy albo dokonuje dyssypacji majątku małżeńskiego („dissipation of marital assets”) na nawyk hazardowy, drugi współmałżonek będzie mógł – za pomocą dowodów rzeczowych oraz zeznań świadków – starać się o zwrot części pieniędzy, które pierwszy współmałżonek niesłusznie zabrał z majątku małżeńskiego na utrzymanie nawyku hazardowego po rozpoczęciu się rozpadu małżeństwa.
Należy skonsultować się z adwokatem w sprawie konkretnych faktów dotyczących danej sprawy.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej lub potencjalnej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
Zapraszamy do kontaktu telefonicznego, aby umówić się na poufną konsultację w sprawie prawa rodzinnego w Illinois.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel: 312-450-3630
www.Facebook.com/BrukaloLaw
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
