Wyjaśnienie, czym są niezidentyfikowane obiekty w przestrzeni służy i narodowemu bezpieczeństwu i bezpieczeństwu transportu powietrznego, czyli np. lotnictwa pasażerskiego.
W końcu? Wreszcie?
W 2020 roku różne ważne dla narodowego bezpieczeństwa agencje i urzędy powołały Unidentified Aerial Phenomena Task Force. Będą badać, ważyć i mierzyć, przyglądać się. Już podano do wiadomości publicznej, że jedynie część opisanych zjawisk dotyczy faktycznie obiektów lub zjawisk niezidentyfikowanych. Nie wiadomo, czym są.
I tak oto, niemal niepostrzeżenie, sprawa UFO stała się normalnym tematem rozmów, badań, oficjalnych wypowiedzi polityków, naukowców, dziennikarzy. Wcześniej była otoczona tajemnicą, wyśmiewana, pukano się w czoło. Ktoś widział UFO? Pewno mu się śniło. Ktoś inny mówił o spotkaniach z kosmitami, o różnych dziwnych rzeczach? Najłatwiej było wyśmiać, sprowadzić do absurdu… Tylko dlaczego w wielu przypadkach, gdy świadków było wielu, na miejscu pojawiało się wojsko, ludziom zakazywano mówić, zakazywano kontaktów z prasą? W Internecie można obejrzeć film o “bliskim spotkaniu” uczniów australijskiej szkoły. Jednemu z nauczycieli przedstawiciele “służb” zagrozili, że jeśli będzie o zdarzeniu opowiadał, oni rozpuszcza plotkę, że pijany przychodzi do szkoły, więc zostanie zwolniony z pracy. Gdyby nic nie było na rzeczy, to by tak nie straszyli! Można odnieść wrażenie, że to właśnie służby są odpowiedzialne za lawinowe namnożenie spiskowych teorii. Oni nam zakazywali widzieć, mówić, analizować, sami zaś zbierali z miejsc “wydarzeń”, co tylko się dało, więc ludzie zaczęli kombinować. Powstały tak fantastyczne opowieści, jak ta Boba Lazara, że niby brał udział w odtwarzaniu statku powietrznego na podstawie analizy konstrukcji obiektu, który spadł na Ziemię z Kosmosu. Oficjele powiedzą, że nic takiego się nigdy nie stało, ale ludzie kręcący się wokół Area 51 wiedzą swoje!
Władze wmawiają, wmawiały więc nam, że nic się nie dzieje, niczego takiego nie ma, a kręgi zbożowe robią jacyś wariaci. Władze nie chciały przyznać, że nie wiedzą, co się dzieje? Nie chciały pokazać nam swojej słabości? (Ale, jak teraz wiemy, dane zbierano, różne analizy trwały).
Czy przy takich władzach czujemy się bezpieczniej? Czy wolelibyśmy mieć nad sobą władze, które mówią: nie wiemy ki diabeł, ale badamy, zbadamy i wam powiemy.
Może więc utworzenie tej Task Force wreszcie zbliży nas do tego ideału?
Dlaczego teraz? Kto to wie?
Ale taka atmosfera wokół UFO pozwala też mieć nadzieję, że dowiemy się, co to za baloniki strącono ostatnio nad terytorium USA i Kanady. Nawet gdyby były wśród nich balony wysłane przez jakaś korporacje podczas imprezy z okazji urodzin prezesa… my chcemy wiedzieć!
Od zawsze władza traktowała społeczeństwo jak obozowisko ludzi nieodpowiedzialnych. Władza, zawsze i każda, uważa, że ma prawo dozować nam wiedzę, że ma prawo trzymać różne rzeczy przez narodem w tajemnicy. Właśnie dlatego, że społeczeństwo jest niedojrzałe, jak się przestraszy, to narobi głupstw, ale też - przyznajmy - przecież na tym polega władza, że ja wiem i to ja decyduję, czy ci powiem, czy nie.
Od lat amerykańscy dyplomaci i wojskowi, zwłaszcza ci zatrudnieni za granicą, skarżą się na dziwne dolegliwości. Wszystko zaczęło się w Hawanie, więc mówi się o syndromie hawańskim. Ci ludzie cierpią na tajemnicze dolegliwości neurologiczne, mają zawroty głowy, nudności, muszą odjeść z pracy. Zanotowano już ponad 200 takich przypadków. Dolegliwości czy ataki dotknęły też pracowników administracji waszyngtońskiej, na przykład podczas spaceru w pobliżu Białego Domu! Czy to są kosmici, czy atak nieznaną, ale ziemską bronią? Mam nadzieję, że się dowiemy.
Kiedyś, w latach osiemdziesiątych, w Warszawie, grupie dziennikarzy pokazano film “Kobieta samotna”. To był “pułkownik”, czyli film zamiast do rozpowszechniania skierowany do leżakowania na półce. Zakazany. Po projekcji zadano widzom pytanie: czy uważają, że należy ten film zwolnić z aresztu, puścić do kin? Większość obecnych, redaktorów była przeciw! Bo po co ludziom pokazywać taki straszny film? No właśnie!
Idalia Błaszczyk
