Z Trampem przez Amerykę
Sanktuarium Bazyliki Mniejszej Maryi Wspomożycielki Wiernych na Świętym Wzgórzu, znajduje się w miejscowości Erin nieopodal Milwaukee w stanie Wisconsin. Położona jest malowniczo na szczycie zalesionego wzgórza, o powierzchni 400 akrów. na wysokości 410 metrów nad poziomem morza, jednym z najwyższych punktów w południowo-wschodnim stanie Wisconsin, skąd roztacza się malowniczy widok na okoliczne pola, łąki i lasy w promieniu wielu mil.
Legenda głosi, że miejsce to zostało odkryte już w 1673 roku przez słynnych odkrywców i podróżników, francuskich misjonarzy jezuickich - ojca Marquette i Joliet. W 1855 roku rząd stanowy jak zwykle podstępem „wykupił” ten teren od miejscowych Indian nazywając go „rządowym wzgórzem”. Kilka lat później 40 akrów z tego terenu nabył ksiądz Paulhuber z Salzburga w Austrii.
W połowie XVIII wieku osiedlił się tu pustelnik o nazwisku Francois Soubrio, który pracując kiedyś jako asystent emerytowanego profesora w kanadyjskim Quebec usłyszał o malowniczym, stożkowym wzgórzu w stanie Wisconsin. Kierując się namiarami z odnalezionych starych map i dzienników francuskich misjonarzy z 1676 roku przybył tu, by zbudować pierwszy kamienny ołtarz i dębowy krzyż, poświęcając to wszystko wraz z całym wzgórzem Jezusowi i matce Maryi ponoć jako pokutę za zamordowanie ukochanej kobiety. Częściowo sparaliżowany po gorących i całonocnych modlitwach został cudownie wyleczony. W 1862 roku odnaleziony został przypadkowo przez okolicznego rolnika i zaakceptowany przez resztę farmerów, którzy przynosili mu żywność ratując od śmierci głodowej.
Nazwa „Święte Wzgórze” po raz pierwszy użyta została 24 maja 1863 roku przez okolicznych irlandzkich osadników, kiedy to ksiądz George Strickner poświęcił niewielką kapliczkę pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki, ustawiając zestaw drewnianych krzyży na „drodze krzyżowej” w 1875 roku. Wiosną 1880 roku miejscowy ksiądz Raess dzięki poparciu arcybiskupa Jana Henni rozpoczął budowę nowego i większego sanktuarium Maryjnego. 26 czerwca 1906 roku na zaproszenie arcybiskupa Sebastiana Messmera grupa zakonna Karmelitów Bosych z Bawarii przybyła tu, aby wziąć pod opiekę ten obiekt. Budynek klasztorny oraz centrum modlitwy ukończone zostały w 1920 roku, natomiast konsekrowany, okazały kościół w stylu neo-romańskim w 1926 roku.
Inna legenda głosi jakoby pewien niemiecki ksiądz przybyły do Ameryki w celu pokuty, sparaliżowany podczas pobytu w Chicago zdecydował się na pielgrzymkę do „Świętego Wzgórza”. Po wejściu na jego szczyt na rękach został cudownie wyleczony, by móc zejść z niego swobodnie na nogach.
Główny i okazały budynek kościelny posiada dwie ośmiometrowej wysokości kolumny przy wejściu, umieszczone tam w 1958 roku. Po lewej stronie marmurowy pomnik przedstawia Maryję Wspomożycielkę Wiernych, natomiast po prawej stronie świętego Józefa, patrona Karmelitów Bosych. Wnętrze kościoła wyposażone jest w mozaiki przedstawiające świętą Teresę od Jezusa i świętego Jana od Krzyża.
W latach 2002 do 2006 obiekt ten za sumę ponad 6 milionów dolarów przeszedł całkowitą renowację, polegającą na wymalowaniu wnętrza, ułożenia kamiennej mozaiki przez Conrada Schmitta oraz napraw zewnętrznych, nowego dachu klasztoru, głównego kościoła i dzwonnicy. 6 czerwca 2006 roku dwóch nastoletnich wandali wysprejowało szatańskie hasła na kościele i kilku kapliczkach. Koszt usuwania tego graffiti przekroczył 33 tysiące dolarów.
26 maja 2013 roku zainstalowano cztery nowe odlane z brązu okazałe drzwi wejściowe, które poświęcone zostały przez arcybiskupa Jerome Listeckiego. Zaprojektowane przez architekta Duncana Stroika i wykonane przez artystę Cody Swansona przedstawiają św. Teresę z Avila, zwiastowanie Gabriela Archanioła, Matkę Bożą i św. Jana Chrzciciela. Do punktu widokowego z wieży kościoła na wysokości 63 metrów prowadzi 178 stopni. W głównym korytarzu kościelnym stoi historyczny już pierwszy dębowy krzyż o wysokości prawie 5 metrów, postawiony na wzgórzu w 1858 roku, z wygrawerowanymi niemieckimi słowami: „Jestem życiem, kto wierzy we mnie, będzie zbawiony”.
Greckie litery „hodigitria” wykute z żelaza i ustawione do lamp sufitowych oznaczają: „hod” – drogę i „egeteria” – czyli żeński lider lub przewodnik, co w tym przypadku odnosi się do Maryi, przewodniczki drogi do Chrystusa.
Cały ten obiekt sakralny na „Świętym Wzgórzu” w stanie Wisconsin odnotowany został w krajowym rejestrze miejsc o znaczeniu historycznym. 16 lipca 2006 roku podczas mszy świętej w rocznicę 100-lecia opieki nad sanktuarium przez zakon Karmelitów Bosych ogłoszono podniesienie przez papieża Benedykta XVI wszystkich tych obiektów do stopnia Bazyliki Mniejszej, która poświęcona została 19 listopada tego samego roku przez arcybiskupa Timothy Dolana.
To urocze, pełne ciszy i spokoju miejsce, cudowna leśna sceneria, atmosfera skupienia i zadumy, sprzyja pobożnym modlitwom, uczestnictwu w mszach świętych, kontemplacji i rozkoszowaniu się czystym powietrzem, malowniczym widokiem okolicznych pól i lasów oraz powoduje, że rocznie przybywa tu ponad 500 tysięcy osób. Na terenie sanktuarium w okresie letnim działa kafeteria i sklepik z pamiątkami.
Bazylikę na Holly Hills zwiedzić można udając się na 2-dniową wycieczkę „Od rzeki Mississippi do jeziora Michigan”, organizowaną przez biuro Tramp Travel, które już od 28 lat prowadzi działalność turystyczną, organizując wycieczki autokarowe po całych Stanach Zjednoczonych.
Marek Brzeziński
Biuro Tramp Travel
Tel. 414-207-3800
www.tramptravelusa.com
