Nazywają ją też letnim kabaczkiem. Jest to warzywo (choć botanicznie - owoc) z rodziny dyniowatych, w cudnych kolorach - ciemnozielone, jasnozielone, żółte! Jej historia sięga około 7000 lat wstecz, kiedy to przodkowie kabaczka usadowili się na terenach dzisiejszego Meksyku i północnej części Ameryki Południowej.
Kolonizacja Ameryk sprawiła, iż warzywo pojawiło się w Europie. Początkowo przyglądano się cukinii z niechęcią, jednak... po pewnym czasie zaczęto doceniać jej zalety i w XIX wieku we Włoszech, pod Mediolanem, powstała jedna z pierwszych dużych plantacji. Z którego pola przywędrowała do Ameryki, nie wiadomo. Ale wiadomo, kiedy - w XX wieku. Konkretnie - 1920 roku, kiedy to emigranci włoscy, z nasionami w kieszeni, zainteresowali tutejszych plantatorów uprawą letniego kabaczka. I tak próbna plantacja powstała w Kalifornii!
Później poszło łatwiej. Okazało się bowiem, że cukinia rośnie wszędzie! Czuje się świetnie w klimacie umiarkowanym, jest łatwa w uprawie i bardzo wydajna (mój jeden ogródkowy krzak dał mi już około 25 owoców, a jeszcze kwitnie i zapowiada następne), dlatego plantatorzy kontrolują uprawy i obrywają piękne, jadalne (!) kwiaty. Obtaczane w cieście i smażone w oleju stają się prawdziwym rarytasem.
Cukinia to doskonałe warzywo dla odchudzających się, jako że jest niskokaloryczna i lekkostrawna. Jest również pożądana w diecie antyrakowej oraz odkwaszającej. I - co ważne - nie odkładają się w niej metale ciężkie.
Ceniona jest też za duże wartości odżywcze i znakomity wpływ na zdrowie. Zawiera składniki mineralne, wśród których między innymi są: potas (reguluje gospodarkę wodną naszego organizmu i usprawnia pracę części enzymów), żelazo, magnez, fosfor, jod, wapń.
Ponadto jest dobrym źródłem beta-karotenu (prowitaminy A, wspomagającej prawidłowe widzenie, wzmacnia system immunologiczny). Natomiast zawarte w niej witaminy grupy B oraz witamina C niezbędne są między innymi do prawidłowej pracy układu nerwowego, w tym mózgu (B1), wzmocnienia systemu odpornościowego, rozwoju i regeneracji tkanek, dobrej kondycji zębów i dziąseł.
Niedojrzała cukinia o długości owoców około 20 centymetrów jest najsmaczniejsza i najdelikatniejsza, a jej skórka - jadalna. Moje cukinie są większe (tegoroczny klimat i deszcze sprawiają sporo niespodzianek), równie wyborne (może taka odmiana), a ciemnozielona skórka świetnie komponuje się w daniach gotowanych, parowanych, grillowanych czy pieczonych. Warto jadać młode cukinie ze skórką na surowo, ze względu na wrażliwość termiczną wspomnianych witamin. Jako ciekawostkę dodam, iż największym producentem cukinii w Europie są Włochy. Tam, w mieście Ferrara, wyhodowano najdłuższą cukinię świata. Mierzyła dwa metry i znalazła się w Księdze Rekordów Guinessa.
Cukinia faszerowana grzybami
Składniki:
2-3 cukinie (zależnie od ich długości) i 1 mała do farszu
1 czerwona cebula, pokroić na cienkie piórka
2-3 ząbki czosnku, przecisnąć przez praskę lub drobno posiekać
250 gram grzybów portobella, umyć o pokroić w plastry
3-4 średnie pomidory, obrać ze skórki (mogą być z puszki, pokrojone)
0.25 szklanki orzeszków piniowych (pine nuts)
sól i pieprz do smaku
1 szklanka tartego sera cheddar/może być wymieszany z serem Parmesan
kilka ziaren suszonego chili (opcjonalnie)
Przygotowanie:
- Nagrzać piekarnik do 350°F/180°C.
- Cukinie dokładnie umyć, odciąć końce, przeciąć wzdłuż na dwie części (każdą z nich) i wydrążyć łyżeczką lub wyciąć nożem „pestkowe” środki. Ułożyć na lekko natłuszczonej/wyłożonej papierem do pieczenia blasze lub w żaroodpornym naczyniu.
- Cebulę podsmażyć na patelni z 2 łyżkami oleju/oliwy/masła klarowanego (2-3 minuty), dodać czosnek i smażyć kolejną minutę. Dołożyć pokrojone grzyby, a po 3-4 minutach – pokrojone pomidory lub pomidory z puszki, doprawić lekko solą i pieprzem. Całość dusić bez przykrycia na średnim grzaniu do zredukowania płynu (o 80-90%; mieszanka nie powinna być sucha). Pod koniec duszenia dodać orzeszki i pokrojoną w plastry pozostałą cukinię.
- Mieszankę grzybową odstawić na bok, wymieszać z połową ilości sera, ewentualnie doprawić solą i pieprzem.
- Po lekkim przestudzeniu mieszanką wypełnić wydrążone cukinie i piec 8-10 minut w nagrzanym piekarniku, po czym posypać grzyby pozostałą częścią sera i zapiec kolejne 5 minut. Serwować ze świeżym pieczywem, ryżem, upieczonymi ziemniakami lub warzywnymi chipsami.
Ważne: cukinia powinna pozostać twarda, ale nie zimna. Danie wkładać do gorącego piekarnika, inaczej cukinia szybko zmięknie.
Dżem z cukinii i ananasa
Składniki:
3 szklanki tartej cukinii, obrać, usunąć pestki z goryczką, zetrzeć na tarce z małymi oczkami
2 szklanki cukru (lub mniej)
¼ szklanki soku cytrynowego (jest też dobrym konserwantem)
280 gram posiekanego ananasa z puszki, odsączyć
1 opakowanie suchej galaretki truskawkowej
Przygotowanie:
- W dużym garnku wymieszać cukinię i cukier. Doprowadzić do wrzenia. Ciągle mieszając gotować 6 minut.
- Dodać sok z cytryny i ananas; gotować, mieszając, 8 minut.
- Dodać suchą galaretkę; gotować 1 minutę.
- Odstawić; jeśli powstała pianka na powierzchni - usunąć.
- Przelać do słoiczków, zakręcić i postawić odwrotnie, na wieczku, do ostygnięcia (w plastikowych pojemniczkach przechowywać w lodówce do trzech tygodni).
Anna Czerwińska
wielbicielka muzyki klasycznej i dobrej literatury, amatorka gór i namiotu, podglądania życia od kuchni i innych obserwacji wszelkich na własny użytek.
Autorka blogów: o kuchni Stanów Zjednoczonych i… truflach czekoladowych www.amerykanskiekulinaria.com; www.domowetrufle.com
kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
