Ustawa sądowa dotycząca nieletnich z 1987 roku („The Juvenile Court Act of 1987”) służy temu, by chronić dzieci w stanie Illinois. Ustawa także chroni prawa rodziców poprzez ustanowienie procedur postępowania z dziećmi, które: (a) są maltretowane („abused”), zaniedbane („neglected”) lub zależne („dependent”), (b) potrzebują autorytatywnego zamiaru, (c) są uzależnione i (d) popełniają przestępstwa. W tym artykule skupimy się nad elementami ustawy dotyczące dzieci, które są maltretowane, zaniedbane lub zależne, oraz nad prawami rodziców w powiązanych postępowaniach sądowych. Także weźmiemy pod uwagę rolę Departamentu ds. Dzieci i Opieki Rodzinnej („Department of Children and Family Services” lub “DCFS”).
Ustawa ma na celu ochronę dzieci w wieku poniżej osiemnastu lat. Dzieci nieletnie są bezbronne, ponieważ nie mają prawnej możliwości pozywania do sądu, zawierania kontraktów oraz robienia wielu rzeczy, które dorośli są w stanie zrobić. Młodszym nieletnim brakuje także dojrzałości i doświadczeń życiowych, aby poradzić sobie z innymi osobami, które mogą być w stanie fizycznie lub emocjonalnie je skrzywdzić. Ustawa upoważnia stan Illinois poprzez „DCFS" do opieki ochronnej nad nieletnimi.
„DCFS" jest agencją stanu Illinois. Większość stanów ma podobne agencje o podobnych nazwach. „DCFS" podlega statutowi, który go stworzył, a także podlega różnym zasadom i przepisom, które regulują działalność tego departamentu. „DCFS" ma pewne uprawnienia, które sprawiają, że jest podobny do departamentu policji, skupiając się wyłącznie na nieletnich. Najbardziej godna uwagi jest moc „DCFS" opieki ochronnej nad nieletnimi. Gdy nieletnie dziecko jest pod opieką ochronną, należy wszcząć postępowanie przed sądem okręgowym („Circuit Court”) w Illinois.
Zaangażowanie „DCFS" w życie nieletniego dziecka zaczyna się od połączenia telefonicznego z departamentem. Wszystkie przypadki, w tym także te zainicjowane za pośrednictwem agentów „DCFS," rozpoczynają się od wezwania pod numer 1-800-25-ABUSE (1-800-252-2873). Po wywołaniu numeru zostaje przypisany numer incydentu związany z danym dzieckiem; każdy późniejszy kontakt z departamentem dotyczący tego samego dziecka ma przydzielony numer sekwencyjny w celu śledzenia incydentów z udziałem tego dziecka. Po otwarciu sprawy, urzędnik departamentu zostaje przydzielony do dochodzenia w sprawie zarzutów. Dochodzenie może wiązać się z osobistą wizytą, rozmową telefoniczną lub kombinacją tych dwóch.
Kiedy istnieje podejrzenie, że może mieć miejsce maltretowanie lub zaniedbanie, urzędnik często zwraca się do rodzica, który jest z nieletnim; urzędnik może zasugerować, że powinien zabrać nieletniego pod opiekę ochronną. Może dać rodzicowi możliwość umieszczenia nieletniego z inną odpowiedzialną osobą dorosłą. W takich przypadkach opiekuństwo („guardianship”) może być również zalecane przez system sądowniczy. Wyznaczeni przez sąd opiekunowie („court appointed guardians”) są zazwyczaj powoływani, dopóki nieletni nie skończy osiemnastu lat.
Jeśli chodzi o kartotekę „DCFS" dotyczącą danego incydentu, generowany jest raport, a zarzut maltretowania lub zaniedbania jest określany jako uzasadniony lub nieuzasadniony. Jeżeli rodzic nie zgadza się ze stwierdzeniem „DCFS,” może odwołać się poprzez wewnętrzny proces administracyjny departamentu. Po upłynięciu czasu związanego z możliwością odwołania, raport pozostaje w systemie, co może sprawić, że przyszłe kontakty z departamentem będą jeszcze trudniejsze.
Gdy rodzic uważa, że nie ma przypadku maltretowania lub zaniedbania i nie chce umieścić dziecka nieletniego z kimś innym, rodzic może bronić się przed zarzutami departamentu. W takich przypadkach urzędnik departamentu, osoba prowadząca sprawę lub przełożony, może umieścić dziecko pod opieką ochronną. Po przejęciu opieki nad dzieckiem, „DCFS" musi stanąć z dzieckiem przed sądem w ciągu czterdziestu ośmiu godzin.
W zakresie opieki ochronnej, dzieci nieletnie są zazwyczaj umieszczane z rodzicami zastępczymi („foster parents”). Rodzice zastępczy są na ogół zatwierdzani przez „DCFS" po aplikacji oraz szkoleniu. Rodzic zastępczy może być bliskim przyjacielem lub członkiem rodziny nieletniego. Zgodnie z ustawą „DCFS" jest zobowiązany do umieszczenia nieletniego u rodzica zastępczego, który jest porównywalny z rodziną nieletniego.
W zakresie opieki ochronnej, nieletni stawiają się do sądu na rozprawę opiekuńczą („shelter care hearing”). Podczas rozprawy opiekuńczej, osoba nieletnia nie musi fizycznie stawać przed sądem, ale powinna być dostępna. Na rozprawie wstępnej „DCFS” przez prokuratora stanowego z danego powiatu musi udowodnić, że nieletnie dziecko powinno być pod opieką ochronną. Podczas tej rozprawy opiekun „ad litem” („guardian ad litem”) jest zwykle przydzielony nieletniemu, a adwokaci są zapewnieni rodzicom, jeżeli nie mają własnych adwokatów.
Kiedy sąd postanowi, że dziecko nieletnie ma znaleźć się pod opieką ochronną, sąd planuje dalsze rozpatrywanie sprawy oraz przystąpienie do procesu w sprawie petycji, dzięki której sprawa została wniesiona do sądu. W każdym procesie tego rodzaju nieletni, rodzice nieletniego oraz inne zainteresowane strony mogą brać udział i przedstawiać dowody. Ostatecznie sąd jest odpowiedzialny za dokonanie ustaleń w sprawie zarzutów zawartych w petycji. Jeżeli sąd oświadczy, że miało miejsce maltretowanie lub zaniedbanie, sąd jest odpowiedzialny za ustalenie, co jest w najlepszym interesie nieletniego - gdzie należy umieścić nieletniego oraz jakie usługi powinny być świadczone.
Zarzuty zależności („dependency”) mogą być również rozpatrywane. Takie zarzuty sugerują, że rodzice nie są w stanie opiekować się dzieckiem nieletnim. Zarzuty dotyczące zależności często pojawiają się, gdy nieletniego dziecko nie jest skrzywdzone, ale rodzice nie opiekują się nieletnim dzieckiem na przykład ze względu na swoje uzależnienie od narkotyków.
Po wyroku maltretowania, zaniedbania lub zależności, sąd ustala, co jest w najlepszym interesie nieletniego. To, z ustawowym obowiązkiem pracy w kierunku ponownego zjednoczenia nieletniego z rodzicami. Preferowane jest, aby dwoje rodziców było zaangażowanych w sprawę nieletniego; lecz sąd może połączyć nieletniego z jednym rodzicem.
Zgodnie z ustawą prawo wymaga, aby sąd zadbał o stałe ustawienie dziecka nieletniego tak szybko, jak to możliwe. W przypadku, gdy sytuacja się wydłuża lub sąd stwierdza, że nieletni nie może być połączony ze swoimi rodzicami, sąd może nadzorować nad wnioskiem o zniesienie praw rodzicielskich, co może skutkować przyjęciem nieletniego przez rodziców zastępczych.
Zgodnie z prawem stanu Illinois, „DCFS” jest zobowiązane do świadczenia lub przynajmniej koordynowania usług dla rodziców w takich przypadkach. Ponieważ nieletni są zaangażowani, prawo wymaga również rozpatrywania tych spraw w trybie przyspieszonym. Z różnych powodów związanych z rodzicami, sporami sądowymi lub usługami, przypadki te mogą być wtórnie przedłużane. Osoby, które mają do czynienia z „DCFS”, powinny natychmiast skontaktować się z adwokatem, aby sprawy te zostały jak najszybciej uregulowane.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel. 312-450-3630
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.BrukaloLaw.com
Dwie lokalizacje – Chicago (Downtown) i Park Ridge
