Gdy ma miejsce katastrofa drogowa, termin „czynniki ludzkie” („human factors”) jest używany jako termin ogólny, określający wszystkie rzeczy, które kierowcy oraz pasażerowie na drodze zrobili, a które mogły przyczynić się do katastrofy. Jednym z najczęstszych czynników ludzkich w katastrofach drogowych jest rozproszenie podczas jazdy („distracted driving”).
Centrum Kontroli Chorób („Centers for Disease Control” lub „CDC”) definiuje rozproszenie podczas jazdy jako jakąkolwiek czynność, która obejmuje rozproszenie wzrokowe („visual distraction”), rozproszenie manualne/fizyczne („manual distraction”) lub rozproszenie uwagi poznawczej („cognitive distraction”). Rozproszenie podczas jazdy odnosi się do wszystkiego, co odwraca wzrok lub umysł kierowcy od drogi lub czegokolwiek, co wiąże się z usunięciem rąk kierowcy z kierownicy. Włączenie radia, sprawdzenie wskazówek dojazdu na systemie nawigacyjnym, wysłanie lub odczytanie SMS-ów, rozmowa przez telefon, jedzenie, nałożenie makijażu, a nawet rozmowa z pasażerem - wszystko to może stanowić rozproszenie podczas jazdy. Wysyłanie SMS-ów podczas jazdy jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ kierowca napotyka wszystkie trzy rodzaje rozproszenia podczas jazdy. Według Centrum Kontroli Chorób („CDC”) w ciągu 5-ciu sekund, które są potrzebne do przeczytania lub wysłania SMS-a, kierowca jadący z prędkością 55 mil na godzinę przejechałby długość boiska do piłki nożnej.
Rozproszenie podczas jazdy wielokrotnie zwiększa szanse na udział w katastrofie drogowej. Sekcja 12-610.2 kodeksu pojazdów silnikowych stanu Illinois („Illinois Motor Vehicle Code”) zabrania korzystania z elektronicznych urządzeń komunikacyjnych („electronic communication devices” lub „ECD”) podczas jazdy. Kierowcy poniżej 19-go roku życia, inaczej kierowcy nowicjusze („novice drivers”) w oczach prawa, nie mogą w ogóle korzystać z telefonów komórkowych podczas prowadzenia pojazdu.
Trzy typy rozproszenia podczas jazdy:
Rozproszenie manualne/fizyczne („manual distraction”): dzieje się to za każdym razem, gdy kierowca ściąga dłonie z kierownicy, kiedy pojazd jest w ruchu. Rozproszenie może nastąpić z wyniku wysyłania SMS-ów, używania telefonu, jedzenia lub picia, nakładania makijażu, korzystania z systemów nawigacyjnych, włączania radia lub innego źródła muzyki, oraz wielu innych scenariuszy. Ten rodzaj rozproszenia znacząco ogranicza kontrolę kierowcy nad pojazdem i wydłuża czas reakcji na niebezpieczne sytuacje na drodze. Może to powodować katastrofę drogową lub spowodować utratę kontroli nad pojazdem przez innych kierowców, którzy starają się uniknąć kierowcy rozproszonego.
Rozproszenie wzrokowe („visual distraction”): rozproszenie wzrokowe ma miejsce za każdym razem, gdy kierowca odrywa wzrok od drogi. Coś tak prostego, jak wysłanie SMS-a może spowodować oderwanie wzroku od drogi nawet na 4-6 sekund lub więcej (samochód może przejechać długość boiska do piłki nożnej w tym czasie). Może się to również zdarzyć, gdy kierowca używa map oraz systemów nawigacyjnych lub czyta billboard na poboczu. Rozproszenie wzrokowe może oznaczać, że osoba nie widzi zagrożenia w ogóle; co może powodować znacznie poważne katastrofy drogowe.
Rozproszenie uwagi poznawczej („cognitive distraction”): Ten rodzaj rozproszenia pojawia się, gdy kierowca nie koncentruje się nad jazdą. Rozproszone funkcje poznawcze często pokrywają się z rozproszeniem wzrokowym oraz manualnym/fizycznym. Niektóre czynności, takie jak pisanie SMS-ów, wymagają uwagi wzrokowej, manualnej/fizycznej oraz poznawczej ze strony kierowcy.
Gdy kierowca znajduje się za kierownicą pojazdu motoryzacyjnego, należy pamiętać, że to ogromna odpowiedzialność; kierowca operuje maszyną o niewiarygodnej masie, która może bardzo szybko się poruszać i powodować poważne obrażenia u innych. Manualne/fizyczne, wzrokowe oraz poznawcze skupienie się na drodze podczas jazdy jest obowiązkiem.
Według danych z 2015 r., najnowsze wyniki dostępne z Narodowej Administracji Bezpieczeństwa Transportu Drogowego („National Highway Transportation Safety Administration” lub „NHTSA”), 3,477 osób zginęło z wyniku katastrof drogowych spowodowanych poprzez rozproszenie podczas jazdy („distracted driving”). Wśród tych ofiar 67% stanowiły nastolatki w wieku 16-19 lat.
Wypadki samochodowe są główną przyczyną śmierci nastolatków w wieku 16-19 lat. Dane z Centrum Kontroli Chorób („CDC”) pokazują również, że wiele czynników ryzykownych przyczyniają się do wypadków śmiertelnych nastolatków z powodu katastrof drogowych. Główne czynniki ryzykowne obejmują:
• Brak zrozumienia i uznania niebezpieczeństwa oraz potencjalnie niebezpiecznych sytuacji przez nastoletnich kierowców;
• Przyspieszanie oraz nieutrzymywanie wystarczającej odległości pomiędzy pojazdami;
• Dzień tygodnia – w weekend występuje ponad 50% wszystkich katastrof drogowych
• Nieużywanie pasów bezpieczeństwa – dane z Centrum Kontroli Chorób („CDC”) z 2015 r. wskazują, że tylko 61% licealistów zapina pasy bezpieczeństwa kiedy jadą jako pasażerowie w cudzych samochodach; oraz
• Spożycie alkoholu – nastolatki, które jadą w stanie nietrzeźwym, częściej ulegają katastrofom drogowym niż starsi kierowcy, którzy jadą w stanie nietrzeźwym.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel. 312-450-3630
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.BrukaloLaw.com
Dwie lokalizacje – Chicago (Downtown) i Park Ridge
