Jedno z najbardziej interesujących i towarzyskich dzikich zwierzątek, piesek preriowy, jest gryzoniem, który przynależy do rodziny wiewiórek, przypominających naszego świstaka. Chociaż głos, jaki wydaje, przypomina ponoć szczekanie, sama nazwa „piesek” jest błędna, jako że zwierzątko to nie ma nic wspólnego z psami. To francuscy Kanadyjczycy nazwali je „petits chiens”, co oznacza małe pieski, a naukowa Cynomys Ludovicianus pomogła tylko w utrwaleniu tego błędu.
Cynomys wywodzi się od greckiego słowa „kynos” znaczącego właśnie pies. Zostały one po raz pierwszy naukowo opisane w 1805 roku podczas ekspedycji Lewisa i Clarka. Są to nieduże, o zwartej budowie, kopiące obszerne nory roślinożerne gryzonie z krótką szczęką.
Obecnie istnieje 5 rodzajów piesków preriowych. Jedne z nich, tzw. „nieświszczuki czarnoogoniaste” z małymi uszkami, krótkimi ogonkami i muskularnymi nogami nazwę swą zawdzięczają czarnym ogonom. Ich płowożółtawe futerko zawsze zmieszane jest z barwą ziemi, w której kopią swoje norki. Okazjonalnie spotkać można okazy całkowicie czarne, ale to z powodu tego, że kopiąc swe tunele w podłożu zawierającym węgiel ubrudziły po prostu swe futerko.
Długość dorosłego osobnika waha się od 11 do 14 cali (28 do 36 centymetrów), a waga od 1 do 3 funtów (454 do 1360 gramów). Życie osobnika żeńskiego może trwać nawet do 7 lat, natomiast osobnik męski niestety rzadko żyje dłużej niż 5 lat (na wolności). Jednakże śmiertelność podczas pierwszego roku życia wynosi około 50% dla obojga płci.
Amerykanie nazywają je Black-tailed Prairie Dog, Francuzi – Chien de prairie a queue noire, Meksykanie – Perrito de la pradera de cola negra, natomiast Czesi – psoun preriovy. Występują one jedynie w Ameryce Północnej oraz Środkowej.
Są to zwierzęta dzienne, najbardziej aktywne wieczorem i rano. Świetnie nadają się na domowego pupila, szybko się oswajając. Można chodzić z nimi na smyczy na spacer i w rzeczywistości sprawiają wrażenie przemiłego i czasem rozbrykanego zwierzątka. By hodować je w domu pieski potrzebują ogromnego terrarium, z grubą warstwą podłoża, tak by mogły kopać jak to mają w zwyczaju.
Młode
Pieski preriowe stają się płodne po ukończeniu 2 roku życia i są zdolne wydać jeden miot raz na rok. Ostatnie badania naukowe wykazują, że rozwinęły one pewne sposoby zachowania, by uniknąć zapłodnienia pomiędzy bliskimi krewnymi. Okres godowy trwa 2 do 3 tygodni zaczynając się na przełomie późnej zimy i wczesnej wiosny. Okres ciąży trwa od 34 do 35 dni, po którym małe rodzą się bezradne, ślepe i bezwłose. Liczebność jednego miotu waha się od 1 do 6 małych, które później matki lub „przybrane matki” pielęgnują przez okres 5 do 7 tygodni. Podczas maja i wczesnych dni czerwca młode zaczynają po raz pierwszy wychodzić ze swych norek na światło dzienne. Po upływie około 12 do 14 miesięcy po odłączeniu od matki niektóre roczne i dorosłe już pieski mogą przenieść się na inne terytorium, zostawiając swe dzieci w znanych im już norkach i familiarnym (zaprzyjaźnionym) otoczeniu, w którym zostały urodzone. W momencie przeprowadzki mogą one przejąć porzucone nory, wykopać nowe na obrzeżu „miasta”, albo też odejść na odległość wielu mil, prawdopodobnie budując nowe „miasta”.
Występowanie
Czarnoogoniaste pieski preriowe znajduje się na przestrzeni 400 mil (644 km), na terenach położonych na wschód od Gór Skalistych, od południowego Saskatchewan w Kanadzie aż do północnego Meksyku. W strefie tej roczne opady nie przekraczają 20 cali (5 cm), z czego ¾ przypada na okres od kwietnia do września. Pieski preriowe charakterystyczne są dla prerii o trawie krótkiej i zróżnicowanej. Przykry jest fakt, że liczba tych niezmiernie sympatycznych zwierzątek została drastycznie zredukowana przez różne próby wytępienia ich w czasie, gdy uważano je za zagrożenie dla bytu zwierząt hodowlanych, jako że żywiły się tym samym rodzajem roślinności. Obecnie zwierzątka te występują głównie w Parkach Narodowych i innych chronionych terenach takich jak: Theodore Roosevelt National Park w stanie Dakota Północna, Badlands i Wind Cave National Park w w stanie Dakota Południowa oraz Devils Tower National Monument w stanie Wyomig.
Zarówno pieski preriowe jak również wiele innych ciekawych zwierząt Ameryki Północnej można zobaczyć i dowiedzieć się o nich więcej, korzystając z usług biura Tramp Travel, które od już od 1988 roku organizuje autokarowe wycieczki po terenie całego kraju.
Marek Brzeziński
Tel. 414-207-3800
www.tramptravelusa.com
