Stan Illinois jest jednym z zaledwie 17 stanów, które zapewniają dostęp do leczenia na podstawie potrzeby z uwzględnieniem potencjalnego ryzyka lub niebezpieczeństwa. Osoby chore psychicznie mogą zostać przyjęte do ośrodka zdrowia psychicznego wbrew ich woli.
Jak załatwić przyjęcie do ośrodka zdrowia psychicznego osoby psychicznie chorej wbrew jej woli w Stanie Illinois
Zwykle są dwa sposoby, w jakie osoba z chorobą psychiczną zostaje przyjęta do ośrodka zdrowia psychicznego wbrew jej woli:
- Przyjęcie na podstawie postanowienia sądu („admission by court order”): sędzia może zmusić osobę do zgłoszenia się do przyjęcia do ośrodka zdrowia psychicznego wbrew jej woli. Każda osoba powyżej osiemnastego roku życia może złożyć wniosek o natychmiastowe przyjęcia do ośrodka zdrowia psychicznego osoby z chorobą psychiczną. We wniosku należy opisać chorobę psychiczną i konkretne działania, które osoba z chorobą psychiczną podjęła które stanowią ryzyko natychmiastowej szkody fizycznej, jeśli ta osoba nie zostanie przyjęta do ośrodka zdrowia psychicznego. Wniosek należy złożyć w sądzie okręgowym powiatu („county”), w którym obecnie przebywa osoba z chorobą psychiczną. Po zatwierdzeniu wniosku przez sędziego władze lokalne są powiadamiane o eskortowaniu osoby chorej psychicznie do ośrodka zdrowia psychicznego w celu leczenia.
- Awaryjne przyjęcie przez certyfikację („emergency admission by certification”): W prawdziwej sytuacji awaryjnej osoba może zostać przyjęta do ośrodka zdrowia psychicznego wbrew swojej woli; jeśli osoba z chorobą psychiczną stanowi natychmiastowe zagrożenie dla własnej osoby lub innych, nakaz sądowy nie zawsze jest konieczny. Jeśli najpierw wezwane są lokalne władze ze względu na bezpośrednie niebezpieczeństwo, mogą eskortować osobę chora psychicznie do ośrodka zdrowia psychicznego w celu leczenia. Gdy pacjent znajdzie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, policja może podjąć się rozpoczęcia procesu składania petycji za pomocą szybkiej certyfikacji.
Kiedy osoba może zostać przyjęta do ośrodka zdrowia psychicznego w Stanie Illinois w brew swojej woli?
Sam dowód choroby psychicznej nie wystarczy, aby przyjąć osobę z chorobą psychiczną do ośrodka zdrowia psychicznego wbrew jej woli. W przypadku leczenia w ośrodku zdrowia – szpitalnego – osoba z chorobą psychiczną może zostać przyjęta w brew swojej woli tylko w następujących okolicznościach:
- Z powodu swojej choroby można zasadnie oczekiwać, że osoba ta, o ile nie będzie leczona w warunkach szpitalnych, podejmie działania powodujące obrażenia fizyczne samej siebie lub obrażenia fizyczne innych osób.
- Z powodu swojej choroby osoba ta nie jest w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb fizycznych, aby uchronić się przed poważną krzywdą bez pomocy rodziny lub innych osób, chyba że jest leczona w warunkach szpitalnych.
- Z powodu charakteru choroby osoba, która odmawia leczenia lub nie stosuje się odpowiednio do przepisanego leczenia, nie jest w stanie zrozumieć swojej potrzeby leczenia, chyba że jest leczona w warunkach szpitalnych.
W przypadku leczenia ambulatoryjnego („outpatient”) osoba z chorobą psychiczną może zostać przyjęta w brew swojej woli tylko w następujących okolicznościach:
- W przypadku braku leczenia ambulatoryjnego („outpatient”) osoba z chorobą psychiczną musi spełniać powyższe kryteria dotyczące przyjęcia takiej osoby do ośrodka zdrowia psychicznego. Leczenie ambulatoryjne („outpatient”) można zapewnić jedynie poprzez postanowienie sądowe.
- Jeśli choroba psychiczna pozostanie nieleczona, można oczekiwać, że osoba z chorobą psychiczną zakwalifikuje się do przyjęcia do ośrodka zdrowia psychicznego i niejednokrotnie spowodowała, że osoba odmówiła przyjęcia opieki ambulatoryjnej („outpatient”).
Przymusowe przyjęcie do ośrodka zdrowia psychicznego poprzez pełnomocnictwo („power of attorney”)
Pełnomocnictwo do spraw zdrowia psychicznego („Mental Healthcare Declaration and Power of Attorney”) to dokument prawny, który określa osobiste preferencje danej osoby związane z leczeniem jej zdrowia psychicznego. Dokument ten umożliwia osobie nadanie innej osobie uprawnienia do podejmowania decyzji w sprawie opieki zdrowotnej w jej imieniu. Celem dokumentu jest sformalizowanie życzeń danej osoby, aby można było się z nimi zapoznać i je uszanować, jeżeli nie będzie ta osoba sama w stanie ich przekazać.
Każdy pacjent ma prawo odmówić leczenia. Istnieją jednak wyjątki. W sytuacjach awaryjnych świadomą zgodę („informed consent”) można pominąć, jeśli natychmiastowe leczenie jest konieczne dla życia lub bezpieczeństwa pacjenta. Jeśli stan psychiczny danej osoby ulegnie zmianie z powodu alkoholu, narkotyków, uszkodzenia mózgu lub choroby psychicznej, może ona nie mieć prawa do odmowy leczenia. Jeśli osoba z chorobą psychiczną nie stanowi fizycznego zagrożenia dla siebie ani innych osób, ma prawo odmówić leczenia.
Jeśli pełnomocnictwo („power of attorney”) pacjenta wyraźnie wymaga skorzystania z leczenia w zakresie zdrowia psychicznego w przypadku, gdy on lub ona ma zmieniony stan umysłu, pełnomocnik może podjąć decyzję o zezwoleniu na leczenie. Odbiorca może usunąć upoważnienie swojego pelnomocnika do wyrażenia zgody na leczenie, o ile jest to uwzględnione w pełnomocnictwie do spraw zdrowia psychicznego lub do spraw opieki zdrowotnej. Pełnomocnictwo do spraw zdrowia psychicznego („Mental Healthcare Declaration and Power of Attorney”) jest trudne do unieważnienia („revoke”).
Pełnomocnik może zawsze złożyć w sądzie wniosek o przyjęcie osoby z choroba psychiczna do ośrodka zdrowia psychicznego, jak wspomniano powyżej. Nakaz sądowy może upoważnić placówkę do przeprowadzenia przymusowego leczenia przez okres trwający do dziewięćdziesięciu dni. Jeżeli placówka uważa, że pacjent wymaga leczenia dłuższego niż dziewięćdziesiąt dni, musi złożyć nowy wniosek do sądu. Proces ten powtarza się co 90 dni, dopóki placówka nie uzna, że pacjent nie potrzebuje już leczenia. Jeśli pacjent otrzyma leczenie wbrew swojej woli przez okres dłuższy niż trzy miesiące, placówka musi przeprowadzić nieformalne przesłuchanie w celu dokonania przeglądu leczenia wbrew woli pacjenta. Tego rodzaju przesłuchanie musi się odbywać co sześć miesięcy.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
