Akt integralności zwierząt pomocniczych w Illinois („Illinois Assistance Animal Integrity Act”) uściśla wymagania dotyczące zwierząt pomocniczych („assistance animals”) w domach mieszkalnych (w tym kondominiach) w Illinois.
Ustawa ta, która stała się prawomocna 1 stycznia 2020 r., ma na celu pomóc stowarzyszeniom mieszkańców kondominium („condominium associations”) oraz innym jednostkom świadczącym usługi mieszkaniowe w ocenie wniosków o zwierzęta wsparcia emocjonalnego („emotional support animals”) i inne zwierzęta pomocnicze („assistance animals”). Zgodnie z obowiązującym prawem federalnym stowarzyszenia mieszkańców kondominium oraz inne jednostki świadczące usługi mieszkaniowe muszą w rozsądny sposób uwzględniać („reasonably accommodate”) potrzeby każdego mieszkańca, który jest niepełnosprawny („disabled”) fizycznie, umysłowo lub emocjonalnie i potrzebuje zwierzęcia pomocniczego, aby poradzić sobie z tą niepełnosprawnością („disability”). Nawet jeśli deklaracja („Declaration”) stowarzyszenia mieszkańców kondominium zarejestrowana w powiecie wyraźnie zabrania wszystkich zwierząt, osoba niepełnosprawna („disabled person”) musi mieć możliwość utrzymywania zwierzęcia wsparcia emocjonalnego lub innego zwierzęcia pomocniczego, jeżeli spełnione są odpowiednie wymagania.
Zwierzęta pomocnicze są definiowane jako zwierzęta wsparcia emocjonalnego lub zwierzęta służbowe („service animal”), kwalifikujące się jako rozsądna akomodacja („reasonable accommodation”) zgodnie z federalną ustawą „Fair Housing Act” lub ustawą o prawach człowieka Stanu Illinois („Illinois Human Rights Act”).
Akt integralności zwierząt pomocniczych w Illinois („Illinois Assistance Animal Integrity Act”) pomaga stowarzyszeniom mieszkańców kondominium oraz innym jednostkom świadczącym usługi mieszkaniowe w spełnieniu obowiązków wobec niepełnosprawnych mieszkańców poprzez wyjaśnienie, co jest wymagane do ustalenia niepełnosprawności i związanej z niepełnosprawnością potrzeby zwierzęcia pomocniczego.
Ustawa wymaga, aby dokumentacja przedłożona na poparcie wniosku o zwierzę pomocnicze pochodziła od osoby, która ma ‘związek terapeutyczny’ („therapeutic relationship”) z mieszkańcem poszukującym zakwaterowania. Ustawa definiuje relację terapeutyczną jako: świadczenie opieki medycznej, opieki programowej lub usług opieki osobistej, w dobrej wierze („in good faith”), oraz faktycznej wiedzy na temat niepełnosprawności danej osoby oraz związanej z niepełnosprawnością potrzeby zwierzęcia pomocniczego przez: (1) lekarza lub innego pracownika medycznego; (2) jednostkę świadczącą usługi w zakresie zdrowia psychicznego; lub (3) niemedyczną agencję usługową (non-medical service agency”), która może wiedzieć o niepełnosprawności danej osoby. Ponieważ relacja terapeutyczna wymaga świadczenia usług ‘w dobrej wierze’, dokumentacja złożona na podstawie jednej wizyty u pracownika służby zdrowia wyłącznie w celu uzyskania ‘notatki od lekarza’ zasadniczo nie będzie wystarczająca z prawnego punktu widzenia.
Dostawcy usług mieszkaniowych mogą poprosić osobę o złożenie wniosku na znormalizowanym formularzu („standardized form”), ale nie mogą odrzucić wniosku, jeśli osoba ta nie skorzystała z formularza w celu przedłożenia dokumentacji spełniającej wymogi ustawy.
Doszło do rozprzestrzeniania się firm internetowych, które twierdzą, że ‘certyfikują’ lub ‘rejestrują’ zwierzęta pomocnicze, lub zlecają pracownikom służby zdrowia wydawanie listów potwierdzających niepełnosprawność i potrzebę zwierząt pomocniczych bez znaczącej oceny („meaningful assessment”) tego, czy dana osoba jest niepełnosprawna czy ma potrzebę związaną z niepełnosprawnością. Aby rozwiązać ten problem, ustawa wyraźnie stanowi, że ‘certyfikat, licencja lub podobny dokument’ nie spełnia wymogu relacji terapeutycznej, chyba że wystawca przeprowadził ‘znaczącą ocenę’ niepełnosprawności i związanej z niepełnosprawnością potrzeby zwierzęcia pomocniczego.
Ustawa stanowi, że stowarzyszenie mieszkańców kondominium nie ponosi odpowiedzialności za obrażenia spowodowane przez zwierzę pomocnicze, które może przebywać na terenie nieruchomości, jako rozsądna akomodacja („reasonable accommodation”) dla osób niepełnosprawnych zgodnie z obowiązującym prawem.
Od czasu do czasu stowarzyszenia mieszkańców kondominium mają do czynienia z sytuacją, w której obecność zwierzęcia pomocniczego stanowiłoby poważny problem dla innego mieszkańca, który jest niepełnosprawny fizycznie („physically disabled”) - np. jest niepełnosprawny i ma alergię na sierść psa - lub niepełnosprawny psychicznie („psychologically disabled”) - np. jest niepełnosprawny i ma potworny strach przed psami. Zgodnie z ustawą stowarzyszenie mieszkańców kondominium może uwzględnić udokumentowane potrzeby innych mieszkańców związane z niepełnosprawnością podczas oceny wniosku o zwierzę pomocnicze, ale nie może odmówić zwierzęcia pomocniczego wyłącznie ze względu na potrzeby innego mieszkańca związane z niepełnosprawnością. Stowarzyszenie mieszkańców kondominium musi próbować zrównoważyć potrzeby wszystkich mieszkańców związane z niepełnosprawnością.
Jeżeli osoba wnioskuje o więcej niż jedno zwierzę pomocnicze, ustawa upoważnia stowarzyszenie mieszkańców kondominium do żądania („request”) dokumentów potwierdzających potrzebę na każdego ze zwierząt pomocniczych, o które osoba wnioskuje.
Powyższe informacje nie powinny być traktowane jako porady prawne w jakiejkolwiek istniejącej sprawie, oraz nie powinny być traktowane jako tworzenie formalnej relacji adwokat-klient.
Katarzyna Brukało
Brukalo Law, P.C.
Tel. 312-450-3630
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.BrukaloLaw.com
Dwie lokalizacje – Chicago (Downtown) i Park Ridge
