Pandemia koronawirusa zmienia życie wszystkich ludzi, w tym dzieci, których całe dotychczasowe życie zostało ostanio przewrócone do góry nogami. Najmłodsi mogą odczuwać podobny stres i emocje związane z koniecznością dostosowania się do nowej sytuacji.
W miarę jak dni wymagające utrzymania dystansu społecznego zmieniają się w tygodnie i miesiące, lęki i frustracje wciąż się nasilają. Nastolatki chcą świętować ważne wydarzenia w swoim życiu, gimnazjaliści tęsknią za przyjaciółmi, a maluchom brakuje lokalnych placów zabaw.
Doktor Alexandra Solomon, profesor psychologii na Northwestern University i psycholog kliniczny w Family Institute na Northwestern Univeristy, twierdzi, że to zupełnie normalne, że "nienormalne czasy wpływają na zachowanie dzieci", które czasami nie radzą sobie z odczuwanymi emocjami.
Próbując zadbać o dobre samopoczucie dzieci w obliczu tak dużej niepewności, Solomon zwraca uwagę, iż najlepszym sposobem ich ochrony, jest zadbanie o nas samych.
"Kiedy rodzice są zestresowani i zmagają się z ogromną niepewnością, zwiększa się ryzyko takich problemów, jak przemoc domowa, uzależnienia, depresja i lęki. Dzieci to dodatkowe ofiary. Im bezpieczniej czują się rodzice, tym większe poczucie bezpieczeństwa mogą zapewnić swoim dzieciom. W dziedzinie zdrowia psychicznego określamy do 'regulatorem'" - powiedziała Solomon.
Solomon dodaje, że rodzice mogą doświadczyć szeregu nowych zachowań swoich dzieci w miarę trwania pandemii.
"Mamy tendencje do dzielenia problemów dzieci na dwie główne kategorie: internalizacja, czyli lęki i depresje oraz eksternalizacja, niegrzeczne zachowania, kłótnie, marudzenie" - powiedziała. "Zachowanie to komunikacja. Co przez swoje 'złe' zachowania próbują ci powiedzieć? To jest trudne. Zamiast reagować i dyscyplinować, zacznij od próby dowiedzenia się, co swoim zachowaniem próbują ci powiedzieć. To nie jest albo albo. To zarówno jak i. Możesz jendocześnie ustalać granice, jak i robić to z empatią".
Często rodzice mogą zauważyć, że ich dzieci wracają do zachowań, z których już wyrosły, w tym takich, które mogą wydawać się destrukcyjne lub denerwujące.
"Zamiast mówić dzieciom, aby dorosły, chciałabym, aby rodzice pamiętali, że zachowanie to komunikacja" - powiedziała. "Kiedy dzieci są zdenerwowane, pomocne jest dotarcie do ukrytych uczuć oraz zaoferowanie empatii i oparcia".
Chociaż nie jest konieczne ani zalecane, aby dzieci codziennie śledziły ponure czy budzące strach i niepewność wiadomości, to najlepiej jest dla nich, jeśli rodzice regularnie ich informują i udzielają odpowiedzi dotyczących obecnej sytuacji, twierdzi Solomon.
"Po 11 września naukowcy odkryli, że dzieci, które najlepiej sobie radziły w dłuższej perspektywie, to te, których rodzice rozmawiali z nimi o tym, co się dzieje. Te rozmowy uzasadniają uczucia dzieci i pomagają im zrozumieć to, co widzą wokół i co czują" - powiedziała. "Rodzice nie powinni dawać fałszywej nadziei i nie muszą udzielać porad dzieciom. Rodzice powinni zadawać otwarte pytania: czym się martwisz, co ostatnio słyszałeś, jak mogę cię wspierać?".
Solomon uznaje traumatyczne doświadczenia związane z pandemią i przyznaje, że wynikający z tej sytuacji stres może się objawiać na wiele sposobów.
"Chcemy mieć nadzieję na rozwój pourazowy. Mam nadzieję, że dzieci będą mogły polegać na tym, że przeżyły globalną pandemię, a te wspomnienia będą źródłem ich siły i odporności" - powiedziała.
Wreszcie, przypomina rodzicom, że teraz nie jest najlepszy czas na to, aby oczekiwać doskonałości od nikogo, w tym również ich samych.
"Musisz być rodzicem 'wystarczająco dobrym', a nie idealnym" - powiedziała. "Nasze dzieci czerpią z naszym niedoskonałości. Gdybyśmy próbowali zaspokoić każdą ich potrzebę zanim nawet same zdają sobie z niej sprawę, nie byłoby możliwości rozwoju, mostu do przekroczenia. A kiedy zawalisz, przeproś, napraw to i idź dalej! Jesteś latarnią morską dla swoich dzieci podczas tej burzy. Po prostu ich kochaj. Dasz sobie radę".
JM
