Jeśli Trump wygra wybory, stanie się drugim prezydentem w historii USA sprawującym urząd przez dwie niekolejne kadencje, Pierwszym był Grover Cleveland, który dwukrotnie zasiadał w Białym Domu w latach 1885-1889 i 1893-1897.
Jego pierwsza kadencja była naznaczona kilkoma ważnymi momentami, w tym śmiertelnymi zamieszkami na Haymarket w 1886 r. w Chicago, które stały się symbolem walki o prawa pracownicze, oraz uchwaleniem Interstate Commerce Act w 1887 r., który po raz pierwszy ustanowił federalne regulacje dotyczące przemysłu (koleje).
Wybrano jako kawaler, Cleveland ożenił się w trakcie swojej prezydentury, jako jedyny prezydent, który zrobił to w Białym Domu.
Podjął pewne decyzje, które rozgniewały jego krytyków, jak zawetowanie prywatnych ustaw emerytalnych dla weteranów wojny secesyjnej i pieniędzy na dystrybucję ziarna siewnego dotkniętym suszą rolnikom. Ubiegał się o reelekcję w 1888 r., ale przegrał z kandydatem republikanów Benjaminem Harrisonem — pułkownikiem armii Unii w czasie wojny secesyjnej i wnukiem byłego prezydenta Williama Henry'ego Harrisona. Jak powiedział historyk Troy Senik w wywiadzie dla History.com, kampania reelekcyjna Cleveland była źle przeprowadzona na wielu płaszczyznach.
„Rozpoczął wyścig bez kierownika kampanii; większość obowiązków wyborczych przekazał swojemu partnerowi, Allenowi Thurmanowi, który w wieku 74 lat nie był na tyle zdrowy, aby wytrzymać trudy kampanii; i oparł cały wyścig na swoim wniosku o obniżenie taryf, co podzieliło jego własną Partię Demokratyczną i zjednoczyło republikanów w opozycji” – powiedział Senik. Cleveland wygrał głosowanie powszechne — 48,6% do 47,9% — ale przegrał w głosowaniu Kolegium Elektorów. Przeniósł się do Nowego Jorku i został prawnikiem.
Co sprawiło, że spróbował jeszcze raz?
Cleveland nie zamierzał kandydować ponownie po pierwszej kadencji, ale był coraz bardziej niezadowolony z populistycznego dryfu swojej partii i obawiał się, że kolejny kandydat „wciągnie partię w kumoterstwo, z którym tak zaciekle walczył – powiedziała Barbara Perry, współprzewodnicząca University of Virginia Miller Center’s Presidential Oral History Program.
Został nominowany w 1892 r. i ponownie kandydował przeciwko Harrisonowi. Tym razem, gdy kraj był na skraju kryzysu gospodarczego i dopiero niedawno przyjął jego stanowisko w sprawie obniżenia taryf, Cleveland wygrał miażdżącą większością głosów.
Jego druga kadencja również była zdominowana przez kwestie gospodarcze i pracownicze, od kryzysu gospodarczego znanego jako Panika z 1893 r. po strajk w Pullman, który zakłócił ruch kolejowy na całym Środkowym Zachodzie i był pierwszym przypadkiem, gdy rząd federalny użył nakazu sądowego, aby przerwać strajk (doprowadziło to również do ustanowienia Święta Pracy jako gestu pojednawczego).
Wsparcie dla Clevelanda ze strony jego własnej partii malało w trakcie jego kadencji. Po opuszczeniu Białego Domu przeszedł na emeryturę i mieszkał w Princeton, N.J. aż do śmierci w 1908 roku.
Chociaż Cleveland był jedynym prezydentem, któremu udało się wygrać kadencje nie następujące po sobie, nie był jedynym, który próbował.
Martin Van Buren, który pełnił urząd od 1837 do 1841 roku, próbował kandydować jako kandydat niezależny w 1848 roku. Millard Fillmore, który pełnił urząd od 1850 do 1853 roku, kandydował ponownie w 1856 roku. Theodore Roosevelt, który opuścił Biały Dom w 1909 roku, bezskutecznie kandydował na trzecią kadencję w 1912 roku.
Ponad sto lat później Cleveland nadal jest jedynym, który tego dokonał, a obecnie Donald Trump stara się do niego dołączyć.
jm
