W tym roku na czas letni przejdziemy w niedzielę, 10 marca, kiedy Amerykanie w większości stanów o godzinie 2 w nocy przesuną wskazówki zegarków o godzinę do przodu.
„Czas letni („DST”) to praktyka polegająca na przesuwaniu zegarów o jedną godzinę do przodu w stosunku do czasu standardowego w miesiącach letnich i ponownym cofaniu ich jesienią” – wyjaśnia portal Almanac.com.
Według Almanac.com zmiana czasu na letni wiosną ma na celu umożliwienie spędzania większej ilości czasu korzystając z naturalnego światła dziennego, co umożliwia przesunięcie zegarów o godzinę do przodu. W listopadzie kończy się czas letni, a Amerykanie zyskują kolejną godzinę, cofając zegary.
Według Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych (DOD) czas letni został po raz pierwszy wprowadzony w USA w 1918 r. po uchwaleniu ustawy o czasie standardowym, która miała umożliwić „dodawanie do dnia dodatkowych godzin dziennych, aby pomóc zaoszczędzić koszty energii podczas I wojny światowej”.
Do czasów, które nie stosują czasu letniego, należą Arizona i Hawaje, a także terytoria Guam, Portoryko, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych, Samoa Amerykańskie i Mariany Północne.
Choć przechodząc na czas letni tracimy godzinę snu, to większość z nas wolałaby pozostać w czasie letnim na stałe, głównie dlatego, iż jesienna zmiana zaburza nasze zegary biologiczne i wprowadza sporo zamieszania. W przeszłości wiele stanów próbowało zakończyć dwukrotną zmianę czasu, a na poziomie federalnym poczyniono nawet pewne postępy, ale ostatecznie nie uzgodniono żadnej radykalnej zmiany.
Tak naprawdę podstawowy czas to czas zimowy. Czas letni to tylko czas przejściowy, wprowadzony w celu oszczędności energii. Jednak „czas standardowy” obowiązuje przez mniejszą część roku, a czas letni kontroluje nasze zegarki przez 34 tygodnie – czyli około 8 miesięcy. To dalekie od pierwotnych założeń, które dzieliły rok na pół.
W ostatnich dziesięcioleciach ustawodawcy stopniowo wydłużali czas letni. Pierwsza duża zmiana nastąpiła w 1986 roku, kiedy zmiana czasu zaczęła odbywać się wcześniej, po przesunięciu z ostatniej niedzieli kwietnia na pierwszą. Następnie w 2005 roku Kongres przesunął datę przejścia na czas wiosenny miesiąc wcześniej i wydłużył go o tydzień jesienią. Dłuższe ramy czasowe weszły w życie w 2007 roku.
Wszystkie te zmiany nastąpiły po wprowadzeniu czasu letniego w 1966 r., kiedy Kongres uchwalił tajemniczo brzmiącą ustawę Uniform Time Act. Do tego czasu Stany Zjednoczone zajmowały się głównie oszczędzaniem światła dziennego podczas I i II wojny światowej.
Przez dziesięciolecia przesuwanie zegarów w miesiącach, w których jest najwięcej światła słonecznego, było promowane jako sposób na oszczędzanie energii. Rzeczywiście, najnowsza ekspansja czasu letniego nastąpiła dzięki ustawie energetycznej przyjętej przez Kongres w 2005 roku.
Krytycy zauważają jednak, że założenie, iż Amerykanie będą w ten sposób oszczędzać energię, nie ma już przełożenia na rzeczywistość. Mamy teraz o wiele więcej sposobów na zużycie energii, zużywamy również więcej paliwa, gdy jeździmy ciesząc się dodatkową godziną.
jm
